ای عزیز دست از نصیحت ما بردار که ما هیچ دغدغه‌ای جز خدمت به ساقی خود نداریم، ای ساقی‌، به ما بیشتر شراب بده تا از خوبی‌ها و بدی‌ها رها شویم.

خدا هر انسانی را در این دنیا مخصوص شغلی و کاری کرد، ما را مخصوص شغل بی‌شغلی کرده‌است.

روز به‌مانند ذره‌ها در پیش آن خورشید، رقصان هستیم و شب مثل ستاگان بر گرد آن ماه می‌گردیم.

اگر کاری از ما بخواهد به‌ما باده و می نمی‌دهد؛ کسی که کارش این است کی مشغول کسب و کار می‌شود؟

آدم شاد و سرمست کی کاری می‌کند؟ او کند آنچه را می‌کند؛ می حق و خدایی هر دو جهان را سیر می‌کند و  می‌پیماید تا صمد.

مستی شراب این دنیا موقتی است و با یک خواب از بین می‌رود اما مستی باده احد با تو در گور می‌آید.

ای همسایگان و یاران! به تازگی نوشیدنی‌ای رایگان از رحمت الهی رسیده است، و ساقیان ما چنان مهربانند که چون دایه‌ای مهربان و شیرین، که بر فرزندان دل بسته‌اند.

ای یار عزیز، از این باده سرمست شو و هرجا که می‌روی سرمست و شاد باش و دیگران را نیز سرمست کن، تا او نیز جامی دیگر به تو دهد.

هرجا که زیبارویی یافتی همچون آینه دربرابر او بنشین اما هرگاه زشت‌رویی را دیدی، آیینه را پنهان کن.

در تمام شهر بگرد و با شاهدان و زیبایان در ارتباط باش و در زیر لب از «لااقسم» را تا «حبذا هذا البلد» بخوان.

هوش مصنوعی: وقتی از نوشیدن این می مست و محو شوم، به خودم می‌آیم و سکوت می‌کنم. توانایی‌های خوب و مهربانی‌ها را نمی‌شمارم چون این‌ها قابل شمارش نیستند و در هیچ عددی نمی‌گنجند.