هوش مصنوعی: وقتی که زندگی‌ام را فراموش می‌کنم و به یاد چهره‌ات می‌افتم، مثل ماهی که در آسمان می‌درخشد، همیشه در برابر درگاه تو سر به زمین می‌گذارم.

هوش مصنوعی: هر شب را تا صبح بیدار می‌مانم تا صدای آن سگی را بشنوم که نگهبان درگاه توست و مرا زنده می‌کند.

هوش مصنوعی: از میان آب و گل، من روح تو را دیدم و خرد به من گفت که باید برای او سجده کنی، زیرا او پادشاه توست.

هوش مصنوعی: با این حال، او به عبادت پرداخت و در حالت سجده باقی ماند تا ابد، و بر آن خاک زیبا که راهنمای اوست، سرش را گذاشت.

هوش مصنوعی: اگر تو این خاک شور و بی‌ثمر را که من هستم، با نعل خود نوازش کنی، این جا همان گذرگاهی است که تو باید از آن عبور کنی.

هوش مصنوعی: آیا دو چشم شمس‌الدین تبریزی به حقیقت تو مانند کهربایی است که دل را به عشق تو جذب می‌کند؟