هوش مصنوعی: به همه جهان بخند، چون که هر چیزی در این دنیا برای خندیدن تو مناسب است. تو همچون بنده‌ای در برابر قامت و زیبایی‌ات ایستاده‌ای، چه درست و چه نادرست.

هوش مصنوعی: برای تو دولت به پا می‌افتد و تاج بر سر تو می‌گذارد، چون در مسیری که تو هستی، انسان و پری هر دو بی‌سر و پای خود هستند.

هوش مصنوعی: پری از عشق من به باغ و گلزار رفت. او تو را ندید و در گلزار لحظه‌ای نشسته و دوباره برنخاست.

هوش مصنوعی: بیرون رفتن از باغ مانند آب که در حال سجده است، نشانه‌ای است از جستجوی جویبار سعادت که جایی است از اصل و ریشه زندگی.

هوش مصنوعی: وقتی که دوستان و عاشقان به داستان عشق تو از دل من گوش دادند، از همه جا صداهایی بلند شد که او دلبر و محبوب ماست.

هوش مصنوعی: پس انسان‌ها و موجودات پری مانند دور من جمع شدند و گفتند: نشانه‌هایی از شرق بده، چون عطر و بوی تو مانند نسیم صباست.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده است که حتی در سختی‌ها و آسیب‌ها نیز نوعی شیرینی و نعمت وجود دارد. به عبارتی، ممکن است آزار و رنجی که تجربه می‌کنیم در حقیقت حاوی خ treasures و ارزش‌هایی باشد که قابل توجه هستند. در واقع، این جفا و سختی، در پس خود گنجینه‌ای بزرگ از وفا و ارزش را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: شمس تبریزی به ناگاه رفت و از من پرسید که چرا خورشید به سمت پشت می‌رود.