هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و عشق به تو، دل پسران و دختران روشن و شاداب می‌شود. بیا که اگر تو بیایی، کارهای بدشان به کارهای خوب تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی خیال تو در دل عاشق وارد می‌شود، تمام وجود او مانند خانه‌ای پر از نور و زندگی می‌شود.

هوش مصنوعی: دود به یاد تو مثل خیال‌های دیگر است، همان‌طور که خاطر زندانیان به صدای نجات توجه می‌کند.

هوش مصنوعی: جوانان و دل‌باختگان به دور سنبل تو مانند موریانه‌ها و ملخ‌ها جمع شده‌اند تا از خرمن لطف و محبت تو، همه چیز را برداشت کنند و از آن بهره‌مند شوند.

هوش مصنوعی: به یک مرده نگاه کن، چقدر زنده‌ و شاداب می‌شود! خوشا به حال کسی که یک بار به او نگاهی بیندازد و از این نگاه بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: چه خوب است که پادشاهی باشد که فرمانروایان در بازی شطرنج او به شدت در حرکت هستند و از زوایای مختلف برای فرار کردن تلاش می‌کنند تا درگیر نشوند.

هوش مصنوعی: در کدام صبح که عشق تو پیاله‌ای از خواب بیاورد، این بخت خوابیده بیدار خواهد شد و حرف‌های تو را خواهد گفت؟

هوش مصنوعی: ماه از آسمان به خاطر بوی این شراب فرود می‌آید و می‌گوید که من نیز چیزی را به او نمی‌گویم، هرگز.

هوش مصنوعی: هر شادی و خوشی که ناشی از وجود تو نباشد، حالتی کسل‌کننده پیدا می‌کند. بیا، جام بگذار که من به عشق تو جانم را تقدیم کرده‌ام و همین عشق زندگی‌ام را به جریان می‌اندازد.

هوش مصنوعی: همواره در جلوی چشمان من باش تا بتوانم تو را ببینم، چرا که چشمان من هرگز از تماشای زیبایی‌ها و نشانه‌ها سیر نمی‌شوند.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم که آیا این بوسه‌ها بر لب‌هایم از محبت شمس تبریزی ناشی می‌شود یا از عشق به پای اوست.