هوش مصنوعی: در مسیر محبوب ما، ترسندگان جایی ندارند؛ همه در آنجا مانند شاهان هستند و برای بندگان بار و مسئولیتی نیست.

هوش مصنوعی: اگر تو خود را زیبا و دلپسند نشان می‌دهی، یعنی من در نظر تو خوشبختم. اما خوشبختی واقعی برای ما فقط به دردسر و شرمندگی می‌خورد.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر فقر خود احساس نگرانی می‌کنی، لباس کهنه‌ات را بر دوش بینداز و به پیش این سلطان بیا. در واقع، همه چیز در زندگی جز کمرنگی و محدودیت نیست.

هوش مصنوعی: اگر تو نور حقیقت شدی، می‌توانی از شرق تا غرب بروی و روشنایی خود را در هر جا پخش کنی، زیرا ما از این ویژگی که به نورها وابسته باشیم، بی‌اعتنا هستیم.

هوش مصنوعی: اگر تو حقیقت را بشناسی، با تمام وجودت به آن عمل کن، زیرا رازهای ما با آن رازها متفاوت است.

هوش مصنوعی: در راه ما راست باش و فریب را کنار بگذار؛ چرا که این میدان برای هنرنمایی نادرست‌ها مناسب نیست.

هوش مصنوعی: شمس دین، جان ماست و اکنون فقط به سوی تبریز، در حال حرکتیم و هیچ هدف دیگری نداریم.

هوش مصنوعی: در حال مستی، رازهای خود را با دوستانم در میان گذاشتم، زیرا هشیاری خودم برایم مانند مذهبی است که آزارم می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر پرگار را بر روی بدنم بگذاری تا حد و مرز ما را بشناسی، بدان که ای برادر، ما خود لایق پرگار نیستیم.

هوش مصنوعی: ای معشوق، تو هنگامی که به ما توجه می‌کنی، حتی خاکی که می‌پاشی در راه ما، برای ما اهمیت ندارد و دو جهان در مقابل ما هیچ ارزشی ندارند.

هوش مصنوعی: صوفی‌ها در جستجوی عشق، دنیای خاصی دارند که برای ما از آنجا هیچ چیزی به جز روح و معنی وجود ندارد و در آنجا چیزهای بی‌ارزشی مانند کاسه و ادرار وجود ندارد.

هوش مصنوعی: من در عذاب و سختی نشسته‌ام و به خاطر این شرایط از خوشبختی و بخت‌کردن دست کشیده‌ام، چرا که ما آرزویی برای بهشت و رفتن به سرای نیکان نداریم.