هوش مصنوعی: اگر حوا می‌دانست که چگونه جلوه‌گری تو بر او تاثیر می‌گذارد، به خاطر vergonha (شرم و ننگ) خود را از نشان دادن زیبایی‌اش پنهان می‌کرد.

هوش مصنوعی: اگر سیاهی جان تو برایت ملموس شود، تمام جهان به خاطر صدای تو، سیاه و زنگی خواهد شد.

هوش مصنوعی: تو مانند ماری هستی که سنگ و وسیله‌ی آسیب زدن به تو وجود ندارد، و هیچ‌کس نمی‌تواند به سرت آسیبی برساند جز سنگی که خودت به آن متکی هستی.

هوش مصنوعی: اگر دریا به خاطر تو خشمگین شود و به راه خود بیفتد، چه چیز می‌تواند زشتی تو را از یاد ببرد؟ آیا مار و نهنگ تو را نخواهند بلعید؟

هوش مصنوعی: به من می‌گویی که به عمق معنا نگاه کنم و از ظاهر و شکل‌ها، همچون نقش‌ها و نمادها، فاصله بگیرم.

هوش مصنوعی: چه بگویم با تو ای تصویر فریبنده، که چه معنایی می‌تواند در دل و جان محدود تو جای بگیرد؟

هوش مصنوعی: آب و هوای شمس تبریزی از فضای مقدس و روحانی برخوردار است، ولی تو مانند خوکی هستی که نمی‌تواند به زیبایی‌ها و فرهنگ‌های دیگری توجهی داشته باشد.