بیت چهارم
گفتم که در انبوهی شهرم کی بیابد
آن کس که در انبوهی اسرار مرا یافت
«کی» نادرست است. مطابق با نسخه تصحیح شده استاد بدیع‌الزمان فروزانفر، «که» صحیح است.
(کلیات شمس تبریزی/ مولانا جلال‌الدین محمد مولوی/ نشر پیمان، چاپ چهارم 1381/ صفحه 131، غزل 330)
گفتم که: «در انبوهی شهرم که بیابد؟»
ـ آن‌کس که در انبوهی اسرار مرا یافت

بیت ششم
دستار ربود از سر مستان به گروگان
دستار برو گوشه دستار مرا یافت
جهت جلوگیری از خوانش اشتباه، بهتر است که در مصرع دوم، بین «بر» و «و» فاصله باشد.
دستار ربود از سر مستان به گروگان
دستار بَر و گوشه دستار مرا یافت
مطابق با: انسانم آرزوست (برگزیده و شرح غزلیات مولانا/شمس) / گزینش، توضیحات، مقدمه و فهرست‌ها از بهاالدین خرمشاهی/ انتشارت نگاه، چاپ اول 1386/ غزل شماره 117، صفحه 196

چه شعر آهنگین زیبایی. یعنی با اینکه از عشق فرار میکردم، خود یار من رو پیدا کرد و خوش به سعادتم

بسیار زیبا حضرت مولانا یا حی و یا قیوم را به زبان انحصاری خودش بیان کرده، همچنان از خواندنش مشعوف می شوم

دستارْ به رو؛ گوشه ی دستارِ مرا یافت. دستار به رو صفت فاعلی است یعنی معشوق با چهره ای پوشانده شده و دستار به رو به صورت ناشناس اومد و گوشه ی دستار مرا پیدا کرد

دستارْ به رو؛ گوشه ی دستارِ مرا یافت. دستار به رو صفت فاعلی است. یعنی معشوق با چهره ای پوشانده شده و دستار به رو آمد و گوشهٔ دستار مرا یافت.

معنای چند بیت:
_دوباره آن دلبر جوانمرد منو پیدا کرد
تعجب کرد از اینکه منو تو بازار پیدا کرد ( تعجب کرد از اینکه باز منو مشغول دنیا و ظواهر دنیا پیدا کرد )
_منو وقتی پیدا کرد که از نرگس مخمور و خانه خمار فرار کرده بودم
( از عالم غیب فرار کرده بودم )
_گریختن من چه فایده ای داره که جان همه در دست اوست
پنهان شدن من چه فایده ای داره که تا به حال صد بار منو پیدا کرده
_با خودگفتم
چطور ممکنه منو توی این بازار ( عالم ظواهر و دنیا ) پیدا کنه
در حالی که قبلا منو توی عالم اسرار پیدا کرده بود
_مژده
که اون دلبر منو پیدا کرد
_توی راه های مختلفی که تا به حال رفتم
از خون من چکیده شده
و از همین رد خون بود که منو پیدا کرد
_امروز نیازی به گوش و هوش و گفتار نیست
که اون دلبر (که اصل اندیشه و گفتار هست )
منو پیدا کرده