هوش مصنوعی: آه، قلب من روزی محبوبش را ترک کرد و حالا به شدت می‌سوزم و آتش در سینه‌ام شعله‌ور است.

هوش مصنوعی: خوشبختی امروز به ما روی آورده است، چون ستاره سُهیل در آسمان درخشان گشته و در کنار ما قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: به دریا وارد شدم و با شادی و شوق به آنچه داشتم، شیرجه زدم. غرق شدم اما نگاه محبوب در دل من همیشه جاری است.

هوش مصنوعی: من دیدگان قلبم را گشودم و دریایی از عشق را مشاهده کردم که کشتی‌هایی بر روی آن در حال حرکت بودند.

هوش مصنوعی: تبریز جایی است که دانشمندان و نیکان در آن حضور دارند و به مثابه‌ی نوری می‌درخشد که بهتر از بزرگ‌ترین شخصیت‌هاست.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از عشق و شوق خود می‌گوید و از تبریز به عنوان نمادی از این احساسات یاد می‌کند. او از تبریز می‌خواهد که به او کمک کند تا درد دلش را به کسی که دوست دارد، برساند؛ زیرا در اثر اشتیاق و غم محبت، قلبش به شدت دچار تپش و هیجان شده است و این حالت او را به شدت تحت تأثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: به خاطر وضعیت بد من، به خاطر تواضع و درخواستم از او، به حالت حقارت و خفت دچار شدم.

هوش مصنوعی: و می‌گویی که دل را در شوق تو نمی‌توان جدا کرد؛ زیرا آنچه در دل می‌تپد، در انتظار تو است و مانند شمعی آب می‌شود.

هوش مصنوعی: تو از خطاهای من می‌گذری و با وجود جرأت من در نافرمانی‌ات، دل من دوباره به سمت تو بازمی‌گردد و در پایان، فرار از تو به کجا خواهد انجامید؟

هوش مصنوعی: نورهای دین از آن سید من است و واقعاً او اصل و ریشه روح من است و فراتر از ظاهر است.

هوش مصنوعی: خدای بزرگ، همه چیز را در کنار هم جمع کرده و در عین حال، به خاطر سختی‌ها و مشکلاتی که برایش پیش آمده، به خاطر خطاها و گناهان ما بخشایشگر است.