هوش مصنوعی: تو در جایگاه خود مانند روح هستی و ما مانند اعضای بدن در خدمت تو قرار داریم.

هوش مصنوعی: چگونه ممکن است کسی در عشق بی‌خبر بماند، وقتی که دلش به شدت از عطش محبت می‌سوزد و از آن جستجو می‌کند؟

هوش مصنوعی: ما کم و کسری داریم و پیمان شکسته‌ایم، اما فریب دادن در مالی که کسی نمی‌تواند آن را ادا کند، برای ما عهد و پیمانی نیست.

هوش مصنوعی: زندگی من به قدری آداب و تربیت را به من آموخت که جای هیچ گونه عذری برای من باقی نماند و هیچ آموزشی نتوانست مرا از عیب و نقص‌هایی که دارم، دور کند.

هوش مصنوعی: عشق تو تمام وجود من را پر کرده و من زیبایی و سحر آن را از دور مشاهده کرده‌ام.

هوش مصنوعی: نکرده‌ای گناهی که وقتی ماهی چون تو از آسمان می‌افتد، درخشندگی‌ات را از دست می‌دهد؛ پس دیگر بر تو خُرده نگیرید.

هوش مصنوعی: اگر صبر کم باشد، در مدح و ستایش با مشکل مواجه خواهیم شد. آیا ممکن است ما بتوانیم چیزی را که شبیه به یک چیز دیگر است، بدون وجود آن چیز واقعی در نظر بگیریم؟

هوش مصنوعی: عاشق شعر می‌سازد، اما در میان پیچیدگی‌های عشق و احساساتش، زبانش به درستی نمی‌تواند آنچه را که در دل دارد به تصویر بکشد.

هوش مصنوعی: فرد بر دوگانه پیروز شد و من چالش می‌کنم که آیا می‌توانی سایه‌ای را در نظر آن ناکافی ببینی؟