هوش مصنوعی: اگر غم عشق محبوبم نبود، چنان قوی و سرسخت می‌شدم که به گردن شیر آسمان نیز می‌پیچیدم.

هوش مصنوعی: دست مرا گرفت و محدود کرد، وگرنه اکنون من می‌توانستم از تو حمایت بهتری داشته باشم.

هوش مصنوعی: اگر تو مانند گل زیبا و خوشبو نبودی، بلبل در هر باغ و گلستانی، به خاطر زیبایی‌ات حسرت را می‌کشید.

هوش مصنوعی: اگر گل او را نچیدی، پس چرا به مانند خاری بر روی دیوار نشسته‌ای؟

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نیست که کاری را انجام نداده باشد؛ اگر نه، دلیل کسالت و بی‌کاری چیست؟

هوش مصنوعی: عشق مانند یک پزشک است که به دنبال درمان رنجوران می‌گردد، پس دلیل خستگی و بیماری من چیست؟

هوش مصنوعی: عشق خلیل باعث شده که چهار پرنده برای او کشت شوند، ای کاش آن چهار پرنده به قربانی کردن او بروند.

هوش مصنوعی: طوطی با صدای زیبا و نوک رنگارنگش به خوردن شکر مشغول است و این لذت را با شوق و شور خاصی تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: از سوی دیگر، به خاطر قدرتی که دارد، طوطی‌ها مانند لب او همه شیرینی و خوشی را به نمایش می‌گذارند.

هوش مصنوعی: اگر مثل دیگران دل ندهی به من، من هم مانند دریا عمیق و تندخو نخواهم بود و از تو ناراحت می‌شوم.

هوش مصنوعی: در ذهن من عشق به شدت پیچیده شده است، وگرنه چرا اینگونه بی‌دل و بی‌پناه هستم؟

هوش مصنوعی: یار دیشب لب من را بوسید، وگرنه چرا با حرف‌های شیرینش صحبت می‌کند؟

هوش مصنوعی: بر روی خط سرنوشت من نشانه‌ای از خوشبختی قرار داده‌اند، وگرنه چه چیزی می‌تواند مانند پرگار به دور خود بچرخد؟

هوش مصنوعی: اگر من پایین‌آمده نیستم، چطور مرا دیدی؟! اما در واقع، من مست و سرزنده هستم.

هوش مصنوعی: در اثر مستی، در مسیر ناهموار حرکت می‌کنم و آرزو دارم که راهم هموار باشد.

هوش مصنوعی: مانند گل لاله، چهره‌ات زیباست و تو بر فراز کوه‌ها می‌درخشی.

هوش مصنوعی: بس! که تو مانند نغمه‌های دلنواز نیستی و تنها در خیالات و رازهای من به سر می‌بری.