حدیث خانم
پر از غلط نبود . فقط یک غلط داشت :
دارد خوبی و کشی بی شمار
روی کسی کش بکس اشمرده ای
" بکس اشمرده ای " یعنی او را ارج و قربی نهاده ای و جزو خیل ناکسان به شمارش نیاورده ای . به اصطلاح عامیانه اش می شود : او را آدم حسابش کرده ای . مثل اینکه می گویند فلانی برای خودش کسی است یعنی عددی است .
معنی بیت :
خوبی و دلربایی بی شمار و بسیار دارد
چهرهء آن کسی که تو او را تحویلش گرفته ای و به کسی حسابش کرده ای و نظر لطفی به او داشته ای .
بقیهء غزل را با دیوان شمس تطبیق دادم . هیچ غلط دیگری نداشت . تک تک بیت ها را هم خواندم . تمام ابیات معنی شفاف و درستی دارند . اگر به نظر شما پر از غلط آمده دلیلش این است که شعر را نفهمیده اید . بگویید کدام بیت به نظرتان غلط می آید ، من معنی اش می کنم .

جناب وفایی
بفرمایید " اورا آدم حسابش کرده ای " چگونه جمله ایست ؟؟
شما که میتوانید " معنی اش کنید "
با سپاس

و هم " آن کسی که تو اورا تحویلش گرفته ای "

جناب بی سواد
متوجه منظور شما نمی شوم .
منظور شما از " چگونه جمله ای است " چیست ؟ جمله است دیگر ! مگر چگونه باید باشد ؟ لطفا بیشتر توضیح دهید

جناب وفایی
اورا آدم حساب کرده ای و نه حسابش کرده ای
و هم اورا تحویل گرفته ای .
"" ش " ضمیر مفعولی است، تحویلش گرفته ای بدین ماناست که اورا تحویل گرفته ای.
بگذریم که چگونه میشود کسی را تحویل گرفت!!
به فرهنگ معین سر بزنید و ببینید در باره " تحویل "
چه نوشته است.

من هیچ وقت در این وبسایت با این ادبیات حاشیه ننوشته ام . این یک مورد هم که اینطور شده ، دلیلش چیز دیگری است :
" کش " معانی بسیاری دارد . اما در این بیت :
در مصراع اول ، کش یعنی زیبا ، مطبوع ، خوب ، نیک
در مصراع دوم ، کش یعنی : " که او را "
من موقع معنی کردن همیشه سعی می کنم تا می توانم کلمات را جابجا نکنم تا فهمش آسان تر باشد . من داشتم کلمه به کلمه معنی می کردم :
روی = چهرهء
کسی = آنکه
کش = که او را
وقتی به اینجا رسیدم یادم افتاد که تمام تاکید این بیت بر روی " تو " است . مولانا به محبوبش می گوید آن کسی که تو فقط تو او را قابل بدانی ، همین عنایت تو کافی است که هزاران پرتو جمال و نیکی و ... در چهرهء او پدیدار شود .
بنابراین کش را معنی کردم : که تو او را
بکس اشمرده ای = وقتی به اینجا رسیدم خواستم معنی کنم : به کسی شمرده ای .
ولی فکر کردم مرجع ضمیر " ش " را در " کش " معلوم کنم : پس آن شین را به تحویل و حساب چسباندم . بله الان که نگاه می کنم می بینم می توانستم با نثر بهتری بنویسم . ولی از نظر معنا شعر را درست و دقیق معنی کرده ام .
حالا خدا وکیلی با همهء عیب و ایرادهایی که دارم ، کسی در این وبسایت ، به خوبی ، دقیقی ، عمیقی ، درستی ، و نکته سنجی من شعر معنی می کند ؟

درود دوستان
ما همه، همدلیم و همراهیم
جمله از یک شراب سرمستیم..

سلام
میدونم که عزیزایی که اینجا هستن، زبان فارسی رو خیلی بهتر از من بلدن. اما فقط خواستم یادآوری کنم که یه عده معتقدن به «دستور زبان تجویزی» و یه عده به «دستور زبان توصیفی».
حالا اونایی که به تجویزی بودن دستور زبان (و به تبع اون، تجویزی بودن زبان) معتقد هستن میگن زبان صحیح، اونیه که توی کتابای دستور زبان گفته میشه (مثل نسخه ی پزشک، تجویز میشه) . ظاهرا حضرات بی سواد و حسین، معتقد به تجویزی بودن دستور زبان هستن. یعنی میگن دستور زبان (یعنی همون زبان صحیح)، باید توسط یه عده زبان شناس، شناخته بشه و با دلیل ، ثابت بشه و بعد به مردم تجویز بشه تا مردم از اون استفاده بکنن. یعنی دستور زبان باید تابع قوانین اون زبان باشه و مردم باید طبق اون قوانین، صحبت بکنن.
اما کسایی که به توصیفی بودن دستور زبان معتقدن، میگن زبان صحیح، چیزیه که مردم ازش استفاده میکنن. یعنی کار زبانشناس، این باید باشه که زبان مردم رو توصیف بکنه. زبان متعلق به مردمه. پس بذاریم خودشون هر جوری که دوس دارن ازش استفاده بکنن و تغییرش بدن چون زبان رو باید طبق نظر مردم، تغییر داد و نه اینکه مردم رو مجبور کنیم طبق یه چهارچوب خاصی از زبان استفاده کنن. ظاهرا حضرت وفایی، به توصیفی بودن زبان، معتقدن.
ظاهرا رویکرد شما نسبت به مقوله ی
زبان، متفاوته.

از تمام دوستان عزیز خواهشمندم قبل از هر نوع عیبجویی، تمام غزل را آنقدر خوب و مکرر بخوانید تا معنایِ غزل برای شما باز شود. آخرین بیتِ این غزل میتوانید جوابی قانع کننده برای تمامیِ عزیزان باشد.