هوش مصنوعی: ای خجل از تو، شکر و آزادی، شایسته‌ی آن وصالی که شادی به همراه دارد.

هوش مصنوعی: عشق را به کسی نشان بده که به خاطر تو عشق را در چشمانش باز کرده باشد و آن را با همه درد و عشق خود به اشتراک گذاشته باشد.

هوش مصنوعی: ای دل، تو که دور حوض می‌گشتی و لذت می‌بردی، در نهایت متوجه شدی که خودت هم در آن افتادی.

هوش مصنوعی: وقتی که از سختی‌ها و چالش‌های زندگی عبور کردی، ای دل، اگر شعله‌ای در تو وجود دارد یا اگر به مانند نسیم آرامی هستی، این بستگی به خودت دارد.

هوش مصنوعی: دل و عشق هر دو از او درس می‌گیرند، و استاد خودش را با شاگردی که تربیت کرده است، می‌سنجد.

هوش مصنوعی: اولاً هر چه مربوط به خاک و زمین بود، توسط باد جارو زده شد و کنار گذاشته شد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که همه چیز در حال حرکت و تغییر بود، جهانی به وجود آمد.

هوش مصنوعی: فرزند باد، مادرش را به شوق و حرارت می‌آورد، مانند آتش که از شدت بی‌عدالتی می‌سوزد.

هوش مصنوعی: یک کرم درون درختی پیدا شد و شروع کرد به خوردن آن درخت از ریشه و پایه‌اش.

هوش مصنوعی: عشق همچون ماده‌ای است که در دل آدمی عمق و واقعیتی عمیق را به وجود می‌آورد، همان‌طور که در دل صدها جنید بغدادی تجربه شده است.

هوش مصنوعی: نی‌ای که جنید آن را نواخته بود، کنار گذاشته و نی‌ای که در بغداد به آواز عشق پرداخته، دلی پر از زخم و درد ناشی از جدایی دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که خلیفه شروع به نواختن طبل ماندگاری کرد، خالق مجموعه‌ای از آفرینش‌ها را بنیاد نهاد.

هوش مصنوعی: وجودی بزرگ و چشمگیر به میان آمد که باعث شد همه شادی‌ها و خوشی‌ها به وجود آید.

هوش مصنوعی: شمس تبریز، چهره‌ات را نشان بده تا من بتوانم در مورد تو صحبت کنم و تو را معرفی کنم.