هوش مصنوعی: در میانه راه، گلی سرخ را دیدم و به رنگ زعفران در آمدم. همچنین، وقتی لعل قرمز را مشاهده کردم، به زیبایی طلا مبدل شدم.

هوش مصنوعی: دل من مانند ستاره‌ای است که در شب به تماشای هر برج و باروی زیبایی می‌پردازد و در آسمان معانی و مفاهیم گوناگون سیر می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی او به دنیای عشق قدم گذاشت، مانند ماهی که از آسمان پایین می‌آید، جان تازه‌ای پیدا کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که آن ماه بر افراشته شد، در نگاهش زمین نمی‌تواند در برابر زیبایی آسمانی‌اش تاب بیاورد.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر عشق به شدت آزرده شده است و هر بخش از آن، نشانه‌ای از آن عشق را در خود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که او در صبح به من سلام کرد، آن سلام او باعث شد همیشه جوان بمانم.

هوش مصنوعی: زمانی که او بر چهره‌ام نشانه‌های دیوانگی را دید، به خاطر رحمتش به طور پنهانی به سوی من آمد.

هوش مصنوعی: گفت ای فلانی، چرا تو چنین هستی؟ من خودم هم به همین شکل هستم.

هوش مصنوعی: در این بیت به این موضوع اشاره شده که بسیاری از انسان‌ها از آنچه در دل دارند و اتفاقاتی که در زندگی‌شان می‌افتد، بی‌خبرند. همچنین به این نکته پرداخته می‌شود که ممکن است فردی به مقام و موقعیتی برسد که دیگران از آن خبر ندارند و قدرت و سلطه‌اش به راحتی مورد غفلت قرار می‌گیرد. به نوعی در اینجا به ناشناخته بودن سرنوشت و تقدیر انسان‌ها اشاره شده است.

هوش مصنوعی: چه ماهی که در آسمان می‌تابد و چه دنیایی که در حرکت است، چه برج‌هایی که سر به فلک می‌کشند و چه هامونی که در دل زمین قرار دارد، همه این‌ها نشانه‌ها و رازهایی هستند که اگر خواستی، باید آن‌ها را درک کنی.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی درباره شمس تبریز صحبت کنی، باید او را ببینی تا واقعیات او را درک کنی.