هوش مصنوعی: عزیزم، اگر تو را ببینم، نمی‌دانی چقدر افسرده‌ام و چه حال بدی دارم، در حالی که چهره‌ام مانند گل زعفران زیباست.

هوش مصنوعی: دل و جانم را به تو می‌سپارم، چون تو برای من ارزشمندتری از جان و دل هستی.

هوش مصنوعی: هزاران نشانه از غم و اندوه من به خاطر اشکهایم وجود داشت، اما حالا کار من به جایی رسیده که دیگر از این نشانه‌ها اثری نیست.

هوش مصنوعی: تو پادشاه بزرگی که در دل‌ها جا داری، تو همان آب حیات هستی که در بدن‌ها جاری است.

هوش مصنوعی: تو هم می‌دانی که چیزهایی را نمی‌توان دید و هم زیبا و دلنشین هستی، اما هرگز به تو نگفته‌اند که نمی‌توانی مرا ببینی.

هوش مصنوعی: وقتی که به اوج شور و هیجان رسیدی، چه چیزی را پنهان کرده‌ای؟ بهتر است که آن را بپوشانی تا از دید دیگران مخفی بمانی.

هوش مصنوعی: اگر بدون تو بمیرم زندگی‌ام تلخ و دردناک است، اما وقتی که در کنار تو هستم، حتی مرگ هم برایم ارزشمند و شیرین خواهد بود.

هوش مصنوعی: من از این وجود ظاهری به حقیقت وجود واقعی خود رسیدم؛ چرا که از این وجود ظاهری، وجود پنهان و حقیقی جلوه می‌کند.

هوش مصنوعی: ما در یک وضعیت بلاتکلیفی قرار داشتیم و در دل‌مان سردرگم بودیم، زیرا نمی‌دانستیم کسی که این حرف‌ها را می‌زند چه کسی است و آیا واقعاً همان چیزی را می‌گوید که به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: یک نفر روح بهشت دارد، یکی روح جهنم، یکی روح تاریکی و یکی روح روشنایی.

هوش مصنوعی: هر جا که باشی و در هر وضعیت و حالتی که به سر ببری، چه در خوشی و خوبی و چه در سختی و بدی، تو باید با قدرت و اراده به جلو بروی و از موانع عبور کنی.