هوش مصنوعی: از این درخت نمی‌توانی به شاخه و برگ‌های آن نگاه کنی، چرا که سه عیب بزرگ داری: ناگفته‌ای، ناشنوا هستی و دلت پر از کینه است.

هوش مصنوعی: در وسط دریا و آب، از آب می‌پرسی، اما در میان گنج و ثروت، دل خود را در نظر نمی‌گیری.

هوش مصنوعی: خداوند به تو می‌گوید که تدبیر و تدبیر کن، چشم‌ات را باز کن و ببین که چه چیزهایی در اطرافت وجود دارد. تو باید چشم‌ات را به روی واقعیت‌ها باز کنی تا بتوانی حقیقت‌ها را مشاهده کنی.

هوش مصنوعی: هرچند شب تاریکی به پایان می‌رسد و صبح نزدیک است، اما نگو که این صبح واقعی و حقیقی است، چون ممکن است فقط ظاهری باشد و در واقعیت دروغین باشد.

هوش مصنوعی: صدای لذت و خوشی از ناصر منصور به گوش می‌رسد، ای دوست، بیا این نوشیدنی را بنوش و بگذار می‌گسار مرا سیراب کند.

هوش مصنوعی: مجردها تمام شب مشغول نوشیدن شراب و گفت و گو هستند و در این خوشی و لذت، به یاد گذشته‌های خود می‌پردازند.

هوش مصنوعی: تو همچون دنباله‌ای از کسانی هستی که مست و شاداب‌اند و در کنار تو، گرما و لذت وجود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که از پاداش و مقام فقیران غافل باشی، باید مراقب طلا و ثروت دشمن فقیران باشی.

هوش مصنوعی: قدرت تو مانند زنان باردار است و تو را از آنچه در باغ‌ها و گلزارها وجود دارد، حفظ می‌کند.

هوش مصنوعی: هر سال پاییز و بهار می‌آید و مانند مار خاک را می‌خورد. اگر اناری در این میان بخندد، این خنده به نوعی شادابی و نشاط ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه تو تصاویر زیبایی را به نمایش می‌گذاری، اما به عنوان یک تصویر ناقص شناخته می‌شوی و همچنین با وجود اینکه از خاک متولد شده‌ای، اما تنها به عنوان موجودی از خاک شناخته نمی‌شوی.

هوش مصنوعی: سکوت کن که دیوانه‌ها پرده‌های دف را پاره کردند. تو تنها یک نقش و نگار هستی و در جستجوی درمانی.