هوش مصنوعی: به مسافر بگویم که چه حال و روزی داری، از دشواری‌های زندگی و از درد و رنجی که ما داریم، چه خبر؟

هوش مصنوعی: تو مانند عیسی هستی و افکار مردم مانند یهودیان هستند، از مکر و کارهای آنان بر من بگو که من چگونه هستم.

هوش مصنوعی: آسیب و ضرری از دشمنان و بیگانگان به تو نمی‌رسد، زیرا آن‌ها از تو دور هستند، این زخم و درد از کسی است که به تو نزدیک است و آشناست.

هوش مصنوعی: آیا می‌توانم از تو بپرسم که در میان شادی‌های ناپایدار و دوستی‌های موقتی، حال و احوال تو چطور است؟

هوش مصنوعی: تو مانند پرنده‌ای هستی که از چنگال مرگ فرار می‌کنی و به خاطر ترس و تلاش به آزاد شدن در این فضا مشغولی.

هوش مصنوعی: مرگ قسمتی از زندگی توست، هرچند که ظاهرش مرگ باشد. اگر از آن غافل نمانی، چطور می‌توانی از آن فرار کنی؟