هوش مصنوعی: به حق تو که روح و زندگی من هستی، مرا به زیبایی پرورش داده‌ای و این‌گونه نگه‌داری.

هوش مصنوعی: به حق، من در دام حلقه‌ای از عزت هستم و تو مرا در حلقه‌ای از مستان و سرخوشان نگه‌داشته‌ای.

هوش مصنوعی: به خاطر جان بزرگی که جان از او نشأت می‌گیرد، به گونه‌ای با من رفتار کن که در کنار جان تو قرار داشته باشم.

هوش مصنوعی: از تو می‌خواهم که راز گرانبهای من را که در ویرانه‌ام پنهان است، از دید همه مردم دور نگه‌داری.

هوش مصنوعی: به حقیقت، باغی وجود دارد که از دید مردم پنهان است و تو چون گلی زیبا، شاداب و دلنشین، در آن باغ چهره‌ام را نگه‌داری.

هوش مصنوعی: به حقیقت، به خاطر بلندی بام صومعه‌ای که مال توست، مرا هم به بالا بیاور چون که تو نردبانی داری.

هوش مصنوعی: اگر در را به روی ما نبندی، هیچ چیز نمی‌تواند مانع ما شود، حتی اگر از راحتی و سود ما ضرر برسانی.

هوش مصنوعی: وقتی یار تو به تو نزدیک‌تر است، چرا باید از فراق او ناله کنی؟ این نشان می‌دهد که درک ما از نزدیک بودن و دور بودن به چه معنایی است.

هوش مصنوعی: وقتی در خلقت جهان حکمت و تدبیر دیده می‌شود، تو هم اگر توانایی بیان و اظهاری داری، خود را معرفی کن و به نمایش بگذار.

هوش مصنوعی: به مقام بلند و آتشین اشاره می‌کند که برای پختن ناپختگی‌ها و نواقص، باید ابزار و وسایل لازم را آماده کرد. اگر در اختیار تو، ظرفی برای پختن وجود دارد، فرصت را غنیمت بشمار و تلاش کن تا چیزهای ناپخته و نادرست را به کمال برسانی.

هوش مصنوعی: در آسمان آبی به خاک گفتند که مرطوبش کن، زیرا که در دل چشمه، آبی روان و شیرین وجود دارد.

هوش مصنوعی: سعد اکبر، به او گفت که هنرخود را نشان بده، زیرا تو نشانه‌ای از بی‌چون و بی‌نقصی را داری که باید به دیگران نشان دهی.

هوش مصنوعی: به بزرگ‌ترین بدی‌ها دستور داده شد که حسادت را رها کند و حال خود را بگوید، زیرا او هیچ هنری ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی که هجده هزار عالم به خاطر حکمت، آشکار شده‌اند، اگر حقیقت را داشته باشی، می‌توانی آن را ببینی.

هوش مصنوعی: هر کسی که هنری دارد، تلاش می‌کند تا در دانش و مهارت‌های خود مشهور و شناخته شده شود.

هوش مصنوعی: هنرپیشگی که هنر خود را پنهان کند، هدفش این است که در خفا و در میان مردم معروف شود.

هوش مصنوعی: اگر هنری در زیرپوش آرمیده باشد، هدف آن این است که در علم و معرفت معروف و مشهور شود.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان این مفهوم می‌پردازد که پیامبران و رهبران روحانی به منظور بیان حقیقت به وجود آمده‌اند. در واقع، آن‌ها به مردم یادآوری می‌کنند که درون هر انسانی جوهره و ذات عالی وجود دارد و از خاک و مادیات بالاتر است. به عبارتی، گرچه ظاهر انسان خاکی است، اما درون او ارزش‌های والایی نهفته است.

هوش مصنوعی: من هم مانند شما انسانی بودم و حالا در مرتبه‌ای والا قرار دارم، در حالی که تو تنها یک دانه کوچک از آن مرحمت را داری.

هوش مصنوعی: من خودت هستم، پس دل را از من طلب نکن؛ از من بخواه. اگر می‌خواهی خوشبختی جوانی را تجربه کنی، باید پیرو بزرگ‌تر شوی.

هوش مصنوعی: اگر خودت را بشناسی، متوجه می‌شوی که من کی هستم و درون خودت پر از درد و آزمایش است.

هوش مصنوعی: بیافرین، تو بخشی از وجود من هستی. به درک کلی از تمامی اجزا توجه کن، زیرا هر جزء بخشی از کل بزرگتر است و این کل، عظمت و اهمیت ویژه‌ای دارد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که چیزهایی که به‌عنوان یقین شناخته می‌شوند، در واقع می‌توانند فقط گمان‌هایی باشند که به یقین تبدیل شده‌اند. اگر این گمان‌ها از یقین جدا شوند، باید بدانیم که آیا همچنان می‌توان به آن‌ها اعتماد کرد یا خیر.

هوش مصنوعی: اگر در زندگی کسی دلیل و مدرکی برای خود ندارد، من به عنوان دلیل و راهنمای او هستم. حتی اگر او خود را به انزوا کشیده باشد، من همچنان می‌توانم راه را برایش روشن کنم.

هوش مصنوعی: اگر دعا نکنم، لطف و محبت او به من می‌گوید که چرا ساکت و بی‌توجه هستی؛ مگر زبان نداری که حرف بزنی؟

هوش مصنوعی: به او گفتم وقتی که جانم از بدنم جدا شود، شعر من را با روح و روانت همراه داشته باش.

هوش مصنوعی: لطف و محبت خدا به من جواب داد که ای جوینده، این وضعیت از ابتدا چنین بوده، پس چرا دلواپس هستی؟

هوش مصنوعی: ای دل، تو بگو چرا ما حرفی نمی‌زنیم! اینک نوبت توست که صحبت کنی، زیرا تو سخنانی جاودانه و ماندگار داری.

هوش مصنوعی: ای شمس تبریزی، اگر تو در آسمان نیستی، پس چه آسمانی را در خود داری؟