هوش مصنوعی: بیا، زیرا تو یکی از نادرترین و باارزش‌ترین برادرانم هستی که مانند خانواده‌ام عزیز و دلخواهی.

هوش مصنوعی: به خاطر نام نیک تو، انسان از گور برمی‌خیزد. این اتفاق بی‌دلیل نیست، برادر، چنین شهرت نیکی وجود دارد.

هوش مصنوعی: تو ای خدای بزرگ، رحمت و فضلت بی‌نهایت است، هرکس که به درگاه تو پناه آورد، با تمام نواقص و نادانی‌هایش، مورد قبول و بخشش تو قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: من به جدال ادامه می‌دهم و این به خاطر تاثیری است که از عشق دارم، چرا که تا وقتی که مرا نکشی، نمی‌توانم آرام بگیرم.

هوش مصنوعی: تو به هیچ شکلی نمی‌گنجی، اما اگر قضا و قدر تو را به شکلی درآورد، شگفتی‌آور و زیبا خواهی بود.

هوش مصنوعی: گاهی با دوری خود، راه‌های چاره‌جویی را به من می‌آموزی و گاهی هم فرستاده‌ای را می‌فرستی تا پیامی از خود برساند.

هوش مصنوعی: وقتی شعلهٔ شمع به درون دل می‌تابد، دل شب‌رو می‌فهمد که بر بالای بام چه اتفاقی در حال رخ دادن است.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم که عشق آن‌قدر عمیق باشد که سایه و نور یکی شوند، تا بتوانم تمام خوشبختی‌هایم را از عشق نشان دهم.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه به دنبال چیزهای غیرممکن هستی، هیچ فرد عالم یا عامی نمی‌تواند مرا بپذیرد.

هوش مصنوعی: اگر تو هم به این باور نرسی و نتوانی این را بنویسی، بهتر است که بروی، زیرا تو پیرو عقل‌ها و رویاها هستی.

هوش مصنوعی: اگر از محبت‌ها و لطافت‌های خسرو بهره‌مند شوی، به گونه‌ای که من از این محبت‌ها سیراب شده‌ام، هیچ چیز در دنیا نمی‌تواند مانند آن برایت لذت‌بخش باشد.

هوش مصنوعی: اگر از متخصصان بزرگ پزشکی حاذق بهره‌مند شدی، به یاد داشته باش که برای حقیقت هر چیزی، فقط باید به خدا روی آورده و به او اعتماد کنی، نه به خیال‌ها و واهمه‌ها.

هوش مصنوعی: از مشرق تبریز، خورشید دین برافراز و طلوع کن، زیرا نور تو بر تمام جهان می‌تابد و مانند سیمرغی بر تمام سرزمین‌ها می‌درخشد.