هوش مصنوعی: مقداری از شراب را به من بده تا فراموشی و آرامش بیابم، زیرا نشانه‌ای از عشق و محبت تو در دل من وجود دارد، حتی وقتی که خودم را گم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اینه که تو مثل ماه در تمام شب‌ها می‌درخشی و دل‌ها را به بیداری و هوشیاری دعوت می‌کنی.

هوش مصنوعی: بدان که به خاطر نشانه‌ای که از تو به من داده‌ای، از شراب خالی هستم و هر لحظه تو را پر می‌کنم مانند قدحی که دائماً از آن می‌نوشند.

هوش مصنوعی: به دور من بگرد و مرا مانند یک لیوان بچرخان؛ زیرا تو باده‌ای را که به گرو گرفته‌ای، به من نمی‌آوری.

هوش مصنوعی: اگر بر روی کلوخی می، نوشیدنی بریزی، آن کلوخ مرده با آن می، هزاران چیز شگفت‌انگیز را به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: این بیت به ما می‌گوید که اگر میوه‌ای از درختی بروید و شکوفه دهد، همچنان ممکن است درختانی دیگر وجود داشته باشند که گل‌های زیبا و خاری هم داشته باشند. به عبارتی، زیبایی و زشتی ممکن است در کنار هم وجود داشته باشند و نباید فراموش کرد که در هر باغی، حتی اگر شکوفه‌ای زیبا وجود داشته باشد، ممکن است خارهایی هم بر سر راه بیابیم.

هوش مصنوعی: وقتی بدون تو ناله و زاری می‌کنم، حالتی شبیه ساز بی‌خبر از نوا و غم دارم.

هوش مصنوعی: خداوندی که مشکلات را حل می‌کند، شمس تبریزی است که نگاه سحرآمیزش باعث ایجاد تغییر و تأثیر در دل‌ها می‌شود.