هوش مصنوعی: اگر مردم از گفتگوها و شایعات تو باخبر نمی‌شدند، از دل‌نگرانی و جدایی تو همه می‌مردند.

هوش مصنوعی: اگر بو و یاد تو را از جان خود نیابم، پس مانند استخوانی می‌شوم که دل و جانم را به دست سگ می‌سپارم.

هوش مصنوعی: اگر نور لطفت بر آب نمی‌تابید، همه به جای آب، زهر خالص می‌نوشیدند.

هوش مصنوعی: اگر از آن شراب نمی‌نوشیدی، چرا بر خاک ستارگان نمی‌افتادی و به خاک نمی‌گشتی؟

هوش مصنوعی: اگر خورشید ازل گرما به گیاهان نمی‌داد، تابستان و تمام گیاهان نیز سرد می‌شدند و نمی‌توانستند رشد کنند.

هوش مصنوعی: تو پاک و بی‌عیبی، اما در هم آمیختن با دیگران کار عجیبی است و افسوس که پرده اسرار را کنار می‌زند.

هوش مصنوعی: اگر نه اینکه پرده‌ای وجود داشت که ما را از راه رفتن پنهان نگه دارد، همه‌ی پاهای ما در زیر درخت انبه فشرده می‌شدند.

هوش مصنوعی: اگر آن روح‌القدس از پشت پرده‌ها نمایان می‌شد، عقل‌ها و روح‌های بشر را به معنای واقعی جسمی می‌پنداشتند.

هوش مصنوعی: اگر آن چیزی که تو در دل داری، مانند زرق و برق بت‌ها و زیبایی لبخند دختران، همه دلت را بزند و غمگینت کند، در واقع تو زندگی را تلخ می‌کنی.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی غیر از تصورت وجود نداشت، پس شراب‌های دل‌نشین نیز از درد جانکاه نجات نمی‌دهند.

هوش مصنوعی: اگر من در مورد راز عشق سکوت کنم، تو آن را درک خواهی کرد، هرچند که مردم همه از نژادهای مختلفی چون هندی، ترک و کرد باشند.