هوش مصنوعی: ای محبوب، در این باغ گل، چند بار مرا آزرده‌ای؟ من مثل کشاورزی هستم که در کمین نشسته، تو بی‌هیچ تردیدی رهبری را به من بده.

هوش مصنوعی: چند بار می‌خواهی مرا فریب بدهی؟ هر چه تلاش کنی، باز هم زیبا به نظر می‌رسد. چند بار می‌خواهی به من یاد بدهی که با نیرنگ و حقه بازی زندگی را بگذرانم؟

هوش مصنوعی: اگر کسی با ظرافت و حیله‌ای به تو آسیب برساند، حتی اگر در آن لحظه به نظر بیاید که موفق شده، در نهایت از این کار به سودی نخواهد رسید و خود را به دردسر خواهد انداخت.

هوش مصنوعی: دل ساده و بی‌پیرایه‌ام مرا به سوی عدم می‌برد و می‌کوشد که از لطف نابودی رها شود. از این درد و رنجی که کشیده‌ام، خلاص شوم.

هوش مصنوعی: هر کسی که بگرید، حتماً چیزی ارزشمند و پنهان را دیده است، و هر کسی که بخندد، به احتمال زیاد در حال پنهان کردن یک راز است.

هوش مصنوعی: من از دوری و افسردگی آمده‌ام و با هیجان و شور فراوان به اینجا برگشته‌ام. حالا که اینجا هستم، می‌خواهم به شما بگویم که خبر مهمی دارم.

هوش مصنوعی: زمانی که درها باز شوند و فرصت‌ها فراهم گردند، تو با این حال هیچ چیزی برای ارائه نداری. اما با این وجود، خودت را به زعم و خیال مشغول می‌کنی.

هوش مصنوعی: بسه دیگه، خیلی صحبت نکن. فقط به او نگاه کن. مشتری به او گفت: تو از داشتن این همه چیز سیر نخواهی شد.