هوش مصنوعی: ای کسی که سرسختی و نافرمانی می‌کنی، مردم را از مشکلات و سختی‌ها آزاد کن. زیرا در دل‌هایت از درد و رنج‌های بسیاری خبر داری.

هوش مصنوعی: ای دل و جان، زمان آن فرا رسیده است که بایستی مرده‌هایی را که در وجود خود داری، زنده کنی و آن‌ها را به سوی روز محشر برانی.

هوش مصنوعی: پیرهن یوسف را برای ما می‌فرستی تا در زیر آفتاب، ما را از گرما حفظ کند.

هوش مصنوعی: تو همچون نیزه‌ای هستی که از دریاهای نادیدنی به میدان می‌آیی و کمر کوه را می‌نوازد و در نبردی بزرگ شرکت می‌کنی.

هوش مصنوعی: اگر خاک و فقر را به دل خود بکشانی، می‌توانی چکامه درویش را در جایگاه والایی قرار دهی.

هوش مصنوعی: دل‌های تشنه را سیراب کنی و دلتنگی‌ها را با زیبایی‌های بهشت پر کنی.

هوش مصنوعی: در درون شکم ماهی، یونس پیامبر یوسف راستگو را از کجا بیرون می‌آوری؟

هوش مصنوعی: اگر کسی که به لذت‌های دنیوی وابسته است را به روزه‌داری وامی‌داری، می‌توانی او را به سمت عشق و دلدادگی هدایت کنی؛ به گونه‌ای که با عشق به بهرام، احساسات و آرزوهای عمیقش را تجدید کند.

هوش مصنوعی: با شعر و غزل، خود را تصفیه کن تا بتوانی دل و جانت را بدون هیچ ابزار و نوشته‌ای به عالم غیب بسپاری.

هوش مصنوعی: سنبله‌ای از آتش به آسمان می‌روید و تو با گوشه چادر خود، زیبایی ماه را می‌پوشانی.

هوش مصنوعی: ای شمس، که مایهٔ افتخار تبریزی‌ها هستی، آه، اگر تو یک لحظه هم مرا از خود دور کنی، چه بر من می‌گذرد.