هوش مصنوعی: به مهمانی تو نمی‌آیم، ای برادر، زیرا دلم از غذای پخت‌وپز برمی‌آید و ناراحت است.

هوش مصنوعی: نعمت‌های دنیا را آشکار می‌کند و خود را پنهان می‌سازد، گاهی در لحظات نزدیک شدن به او، بخیل به نظر می‌رسد، ولی در مال و ثروت خود بسیار بخشنده است.

هوش مصنوعی: اگر مال و ثروت را از دست می‌دهی، برای جان خود از جانت مایه بگذار؛ دین و مذهب را به خاطر دنیا رها نکن؛ چرا که تنها در دنیا سرمایی بیش نیست.

هوش مصنوعی: به آن دسته از انسان‌ها و سرنوشت‌های خوب، نعمت‌ها و روزی‌های خوش می‌رسد، و این عشق‌ورزان نیز سهم خود را از کشور و شادی‌ها می‌برند.

هوش مصنوعی: هیچ‌وقت در مورد قسمت و تقدیر حرف نزن و در آن دخالت نکن، زیرا اگر تو در این موضوع کنجکاوی کنی، اوضاع بدتر خواهد شد.

هوش مصنوعی: بهشت دلی پر از نور و تابناک است، اما جهنمی هم وجود دارد که خوشی‌های آن به شدت می‌سوزاند. چه تعداد افراد در این جهان در حال گذر از برزخ هستند!

هوش مصنوعی: به آنچه که از زیبایی‌های ظاهری و معشوقان می‌نگری به غیراز خودت توجه نکن، تا دچار سردرگمی و نادانی نشوی. اگر تنها به ظاهر چشم بدوزی، مانند چشم یک سگ در حالت بی‌معنایی خواهی بود.

هوش مصنوعی: زلف معشوقان مانند زنجیری است که آدم را به جهنم می‌کشد، در حالی که ظاهری زیبا و مانند بهشت دارد، اما باطن او عذاب‌آور و جهنمی است.

هوش مصنوعی: اما رحمت‌های الهی همچون لایه‌های متعدد وجود دارد که می‌تواند انسان را از مشکلات و سختی‌ها آزاد کند، حتی اگر او به شدت گرفتار و در بند باشد.

هوش مصنوعی: به سوی تبریز می‌روم و در دل این تاریکی، همچون انسان‌های نادان به زندگی خود ادامه می‌دهم، در حالی که شمس‌الدین در این مسیر به من می‌تابد.