هوش مصنوعی: ای ساقی، می بیاور و بگذار که من این افکار و نگرانی‌ها را کنار بگذارم، چرا که زمان عمل و انجام کارهاست.

هوش مصنوعی: ای جان عزیزم، نگو که زمان بر تو می‌گذرد، زیرا این زمان بر دوش تو سنگینی می‌کند و تو را به زحمت می‌اندازد.

هوش مصنوعی: ای آب حیات، به تشنگان نظر کن و به دوست رحم کن، حتی اگر دشمنی وجود داشته باشد که نسبت به تو کینه‌توزی کند.

هوش مصنوعی: عقل و هوش ما به خاطر تو محدود شده است، و اگر به اندازه برج خیبر به قدرت و عظمت برسی، همچنان قادر خواهی بود که آن را از ریشه برکنی.

هوش مصنوعی: در حالت هوشیاری، همواره ترس و نگرانی وجود دارد، اما در حالت بی‌هشی، شادی و آرامش باقیست و احساس امنیت برقرار است.

هوش مصنوعی: در مجالس شادابی و بی‌خیالی، همه جان‌ها آزاد و بی‌پرده‌اند، مانند ذراتی که در نور و روشنایی می‌رقصند.

هوش مصنوعی: ای خورشید جان، با نور خود بدن ما را بسوزان؛ ما از این نور ناچیز راضی نمی‌شویم.

هوش مصنوعی: این داستان را فراموش کن، ما به شدت تشنهٔ محبت و درک هستیم. تو بخشنده و مهربانی هستی و از منبعی بی‌پایان بهره‌مند.

هوش مصنوعی: عشق و شور و نشاط عاشقان نتیجه‌ای از عطر و رایحه‌ی گل‌هایی است که به مشام می‌رسد. اما هیچ‌کس نمی‌داند که این باغ و گلستان واقعی چقدر زیبا و پرمعنی است.

هوش مصنوعی: خود را بی‌احساس و بی‌شرم نشان نده و به اطراف نگاه کن. ای سنگ دل، بگو تا چه زمانی به دیگران آسیب می‌زنی و به آنها بی‌توجهی می‌کنی؟

هوش مصنوعی: بیهوده صحبت نکن و ساکت باش، دیگر صحبت نکن. کافی است که به حرف‌هایت گوش ندهند و ناامید شوی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که حقیقت درخشان به روشنایی بیاید، باید از این گفتارهای غیرمعتبر رهایی پیدا کنیم.