هوش مصنوعی: چقدر دیگر باید از دوری من رنج بکشی؟ آیا نمی‌شنوی که من تا چه حد در این دل‌تنگی زار و نزارم؟

هوش مصنوعی: دستم شکست و از کار و بار فاصله گرفتم، متوجه شدم که دیگر به چه اندازه می‌توانی مرا آزار دهی.

هوش مصنوعی: بیا و به من توجه کن، چرا که جدایی و دوری به قدری سخت و شدید شده است که شیشه وجود من به زودی می‌تواند بشکند.

هوش مصنوعی: اگر از این دشواری‌های جدایی به سمت گلزار وصال نروی، ناچار باید بشکنی و تحمل کنی.

هوش مصنوعی: دل من همچون ناردانگ، درونش سرد و بی‌حرکت است. اگر دل آتشین و دردمند من را بشکنی، دود آن به آسمان خواهد رفت.

هوش مصنوعی: اگر روزی دلم را که پر از حسرت است بشکنی، در پیوستن به روی معشوق نابغه‌ات، آن دل شکسته‌ام را نیز خواهی شکست.

هوش مصنوعی: شمس دین، که صاحب مقام و بینش والایی است، با یک نگاه خود می‌تواند صدها دل و معشوق را به تکه‌های ریز تقسیم کند.

هوش مصنوعی: هر کسی به خودی خود از ویژگی‌ها و قدرت‌های خاصی برخوردار است و تبریز به درستی به تو افتخار می‌کند زیرا تو می‌توانی با توانایی‌های خود تاج و تخت‌های بسیاری را تحت تأثیر قرار دهی و بشکنی.