هوش مصنوعی: ای عشق، تو که از دیرباز همواره با ما هستی، به تنهایی به ما بگو رازهایت را، چرا که تو مانند خانه‌ای هستی که در آن همه چیز را می‌شود پیدا کرد.

هوش مصنوعی: از خوف و هراس آتش تو، زبانمان را بسته‌ایم تا ببینیم چه آتش و شعله‌ای از جانب تو به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: هر لحظه خرابی و ویرانی‌ای از جانب تو به عقل و فهم مردم می‌رسد، همان‌طور که بادی چراغ عقل را خاموش می‌کند و شراب مغان نیز نفس تازه‌ای به آن نمی‌بخشد.

هوش مصنوعی: یا دوست تو باید دوست واقعی باشد، یا دشمنی که نیکوکار است. یا می‌توانی در جایی بین این دو قرار بگیری و حالت میانه‌ای را انتخاب کنی.

هوش مصنوعی: عاقلان می‌گویند صحبت‌های عاشق مانند یک داستان خیالی است. اما اگر تو هم این‌گونه هستی، چرا در روز و شب به دنبال دلیل هستی؟

هوش مصنوعی: تو خود نشانه زیبایی و جذابیتی هستی که باعث بروز چالش‌ها و آشفتگی‌های عشقی می‌شود؛ عشق به تو همانند یک آشوب است و خودت به نوعی نماد این آشفتگی.

هوش مصنوعی: ای پادشاه بزرگ و افتخار تبریز، شمس‌الدین، نور آسمانی و زیبایی زمانه.