هوش مصنوعی: دیروز عهد و پیمان شکستی و امروز در حال شکست هستی. دیروز تلخی و سختی را تجربه می‌کردی و امروز به ارزش و گوهر تبدیل شده‌ای.

هوش مصنوعی: دیروز در اوج کمال و هدایت بودی و امروز در حال خراب شدن و فراق به سر می‌بری، در حالتی که دردی را تحمل می‌کنی و مستی زندگی را تجربه می‌کنی.

هوش مصنوعی: ای جان، از این درد شراب بنوش و از خود بی‌خود شو. رنگ آبی را مپوش، تا زمانی که عاشق معشوق شوی.

هوش مصنوعی: امروز روزی است که همه چیز در هم ریخته و نابسامان است؛ نه کسی که بتواند مانند خورشید روشنایی بخشد و نه کسی که مقام و رهبری داشته باشد. همه چیز در آشفتگی است و آرامش وجود ندارد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تجربه و زندگی ما تحت تأثیر شرایط و محیط‌های بیرونی نیست، بلکه وجود ما از عمق وجود خودمان شکل می‌گیرد. به عبارت دیگر، ما با وجودی که ظاهراً تحت تأثیر عوامل خارجی هستیم، در واقع خودمان را از درون می‌سازیم و وجود حقیقی‌امان از درون سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در یک گوشه محبوس بودی و از آن وضعیت خسته شده بودی. وقتی آن راه بسته را باز کردی، به طور کامل آزاد شدی.

هوش مصنوعی: تنها حیواناتی که در کار و خدمت به انسان هستند، سوار می‌شوند. تو هم که حیوان نیستی، پس از کار و تلاش فرار کردی.

هوش مصنوعی: تو همچون ماهی که در آسمان می‌درخشد، چگونه می‌توانی بر زمین برآیی و به کارهای عادی دست بزنی؟

هوش مصنوعی: اگرچه بیان کردن دردها می‌تواند تسکینی برای خستگان باشد، اما در سکوت نیز می‌توان نشانه‌ای از آن یافت. پس نباید از ابراز احساسات غافل شد، چرا که هر کس که خسته است، به آرامش و مرهمی نیاز دارد.