هوش مصنوعی: در مبارزه ما، نه از سپر خبری هست و نه در موسیقی ما، صدای نی و دف به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: ما خودمان فانی و از بین رفته در عشق او هستیم، مانند خاکی که زیر پای عشق اوست. ما خود عشق هستیم و غیر از این عشق، هیچ چیز دیگری برایمان اهمیت ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی که به عمق وجود خود رسیدیم، همه عاشق می‌شویم. مانند سرمه‌ای که در فرآیند تولیدش، تنها توجه به خود آن باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: اگر هر جسمی (موجودی) که با عشق و محبت پر شده، جان و دلش هدف و مقصود است، باید از آن برای رهایی از اندوه و ناراحتی‌ها استفاده کرد. چون باید بدانیم که فرار از این نوع ناراحتی‌ها از خود بیماری‌ها هم بدتر نیست.

هوش مصنوعی: به خاطر حرص و زیاده‌خواهی‌ام از آن عشق که به من لطف می‌کند، جگرم به درد آمده و از درونم خون می‌ریزد. در واقع، جگر من دیگر جگر نیست.

هوش مصنوعی: دل من امروز به شدت شکسته و آواره است، اگر امروز به جستجوی آثار دل من بپردازی، چیزی از آن نخواهی یافت.

هوش مصنوعی: در هر روز، ماه در میان مه قرار دارد و به آرامی ذوب می‌شود، گویی که در عین حال در آسمان قمر وجود ندارد.

هوش مصنوعی: زیباترین و عالی‌ترین زیبایی در نزدیکی خورشید است، اما هرچقدر هم که دور باشد، به اندازه‌ای که هنری در خود نداشته باشد، ارزش کمتری خواهد داشت.

هوش مصنوعی: ای شاه بزرگ، به خاطر روح‌ها، زیبا و دلنشین بزن. مطرب، ساز و نغمات جان‌نواز را بیاور تا روح‌ها با نوا و ضربی سرشار از شادی پرواز کنند.

هوش مصنوعی: نی نی که زهره چه بود، وقتی خورشید درخشان و قدرتمند در برابر این گرما و حرارت ناتوان آمد، هیچ چیز نمی‌تواند با آن مقابله کند.