هوش مصنوعی: ای ساقی! آیا در اینجا هستی، ای آقا؟ آیا می‌توانی ما را به آنجا راهنمایی کنی؟ بله، به یقین.

هوش مصنوعی: آیا من در برابر لب‌های شیرین و گفتار دلپذیر او مانند شکر و حلوا تسلیم نمی‌شوم؟ بله.

هوش مصنوعی: آیا چشمانش دریاچه‌ای از مستی است؟ بله، آیا موج موهایش باعث اندوه و غم می‌شود؟ بله.

هوش مصنوعی: این همه زمان گذشت، آیا آن سرو بلندقامت زیبا هنوز مانند گل با ما خواهد بود؟ بله.

هوش مصنوعی: وقتی زیر سایهٔ نخل او می‌خوابم، آیا حس شیرینی بیشتری نسبت به خرما پیدا می‌کنم؟ بله.

هوش مصنوعی: هر شب که می‌گذرد، هم نظارت و هم دزدی وجود دارد، آیا می‌توان از زیبایی آن ماه دلربا کمک گرفت؟ بله.

هوش مصنوعی: زمانی که آفتاب چهره او طلوع کند، آیا دزد به شدت عاجز و رسوا می‌شود؟ بله.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است کسی که حلوا می‌خورد، در دَماغش صفرا تولید شود؟ بله، این احتمال وجود دارد.

هوش مصنوعی: دیگه بس کن، آن کسی که رازهایش را پنهان می‌کند، از گلزار نهان بیرون می‌آید، بله.