هوش مصنوعی: ناگهان به سرعت به سوی او دویدم و با فریاد عشق او را صدا زدم که ای وای!

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی او چقدر خطرناک و خونسرد است؟ چون تو چه کسی بوده‌ای که با او مقابله کنی؟

هوش مصنوعی: در عشق او، شکرها بر اثر سوز و گداز قلبی نابود شدند، مانند نی که از دلش ناله‌ای پدید می‌آید.

هوش مصنوعی: رگ‌های خود را از عشق او خالی کن تا تیغ او نتواند تو را از راهت منحرف کند.

هوش مصنوعی: باید مانند برف بر روی گلستانش ذوب شوی تا از سردی دی ماه، زندگی و شادابی بهار را به ارمغان بیاوری.

هوش مصنوعی: به آرامی و به تدریج خود را تسلیم کن، تا به تو بگویند ای منبع زندگی و باقی.

هوش مصنوعی: عسل را در ظرفی ببند تا به جوش بیفتد و از چیزهای خوب و بد جدا شود.

هوش مصنوعی: ای شمس تبریزی، به من نگاه کن تا ببینی که من چگونه وجودم را از دست داده‌ام و هیچ شده‌ام.