هوش مصنوعی: ای عشق، تو مرا در آزمایش‌ها قرار می‌دهی و از وضعیت ضعف من آگاه هستی، اما باز هم این کار را می‌کنی.

هوش مصنوعی: تو با تأویل و تفسیر نادرست، ذهن و احساسات دشمن را به هم می‌ریزی و در دل او شک و تردید ایجاد می‌کنی.

هوش مصنوعی: تو هم در دل جنگل آتش به پا می‌کنی و هم همواره بهانه‌ای برای شکایت کردن پیدا می‌کنی.

هوش مصنوعی: این جمله بیان می‌کند که اگر احساس می‌کنی بر تو ظلم یا ستمی روا داشته‌اند، مانند کسانی که ناتوان و ضعیف هستند، نباید به شکایت و ناله پرداخت. بلکه باید قدرت و توانایی خود را بشناسی و در برابر مشکلات ایستادگی کنی.

هوش مصنوعی: هرگز نگران ظلم و ستم نخواهی بود، زیرا هرچه بخواهی از مقام بلند خود به تو عطا خواهد شد.

هوش مصنوعی: تو با حسادت ما به یکدیگر، ما را به جان هم می‌اندازی و جنگ و دعوای ما را به تماشا نشسته‌ای.

هوش مصنوعی: تو به عارفان نوشیدنی معنوی می‌دهی، اما با دادن وعده‌های دنیوی زاهدان را در انتظار فردایی پوچ نگه می‌داری.

هوش مصنوعی: اگر به پرنده‌ای که به فکر مرگ است، غم و اندوه بدهی، بلبل‌هایی که شاد و سرزنده هستند را شادتر و گویا می‌سازی.

هوش مصنوعی: تو زاغ را به سرگین جذب می‌کنی، در حالی که طوطی خود را با شیرینی‌های زیبا دل‌ربا می‌سازی.

هوش مصنوعی: یک نفر را به عمق زمین و کوه‌ها می‌بری و نفر دیگر را به سمت دریا هدایت می‌کنی.

هوش مصنوعی: از طریق رنج و سختی به موفقیت می‌رسی یا به خاطر خطاهایت مجازات می‌شوی.

هوش مصنوعی: در این دریا همه چیز به نفع و راستی است و تو همیشه به دیگران کمک و احسان می‌کنی.

هوش مصنوعی: این مطلب به این معناست که اگرچه تو ممکن است در نهایت ما را ناتوان و بی‌قرار کنی، اما اصل و نکته‌ی موضوع مشخص و واضح است.