هوش مصنوعی: اگر تو چیزی به من بدهی، لطف و محبت تو مانند کف دریاست و خواجه (سالک یا عارف) چه می‌تواند بکند جز اینکه به دریا تبدیل شود.

هوش مصنوعی: وقتی تو می‌خواهی مهربان و خوش‌خلق باشی، ممکن است به خاطر خشم و عصبانیت خودت دچار اشتباه شوی و نتوانی به درستی عمل کنی.

هوش مصنوعی: ای معشوق، فریب را کنار بگذار و نگو که تا فردا چه می‌شود، زیرا تو هم‌اکنون پای علم و نقدی ایستاده‌ای.

هوش مصنوعی: خوشمزگی و شیرینی تو آنقدر زیاد است که حتی عسل و قند هم در مقایسه با تو چیزی ندارند جز تحقیر.

هوش مصنوعی: هرچند من در میان دیگران برجسته‌تر به نظر می‌آیم، اما مانند سرکه که در هر کجا که بروم، حال و هوای خاص خود را دارد، من هم در هر مکانی نمی‌توانم حس و حال مشابهی پیدا کنم.

هوش مصنوعی: اگر تو زیبایی و من آینه‌ای هستم که چهره زیبایت را به نمایش می‌گذارم، پس مرا در کنار خود داشته باش، زیرا تو جهان را زیبا می‌سازی.

هوش مصنوعی: من اشتباه گفتم، در حالی که سرمست بودم. آیا ممکن است که آینه، با زیبایی تو، جا برای خودش داشته باشد؟

هوش مصنوعی: من در حالتی تازه و شگفت‌انگیز هستم و می‌خواهم که تو قبل از هر چیز، این حال را بشنوی و درک کنی، ای کسی که بینا و آگاه هستی.