هوش مصنوعی: بیا و گمان نکن که می‌توانی از دست من فرار کنی. زیاده تلاشی نکن، چون اجازه نخواهم داد که با ترفندهایت بگریزی.

هوش مصنوعی: جان شیرین تو در دست من است و بدن بی‌جان تو چه می‌تواند بکند اگر تو از آن جدا شوی؟

هوش مصنوعی: اگر باید با زهر و تلخی خویشتن کنار بیایم، پس تو پروانه‌ای نیستی اگر از ظرف بگریزی.

هوش مصنوعی: وقتی که تو از واقعیت بی‌خبری، من گلویت را محکم می‌بندم و به تو فشار می‌آورم، مثل اینکه می‌خواهم تو را کنترل کنم و اگر بخواهی از دستم فرار کنی، کار دشواری خواهی داشت.

هوش مصنوعی: پرندگان زیبا و شاد در خوشی و سرسبزی چمن زندگی می‌کنند، اما اگر جغد و بوم و پرندگان کاذب از چمن دور شوند، دیگر در آنجا جایی ندارند.

هوش مصنوعی: وقتی که در چنگال من هستی، به دنبال ترفند و نقشه نباش. بهتر است که به حیاتت پایان دهی و از زیبایی‌های زندگی دوری کنی.

هوش مصنوعی: تو اگر از موقعیت و مقام خود خارج شوی، به حقیقت گویایی و اهمیت خود آسیب می‌زنی. همان‌طور که اگر از چالش‌ها و مشکلات فرار کنی، ارزش واقعی‌ات کاهش می‌یابد.

هوش مصنوعی: جان مردان از تو دور می‌شود، همان‌طور که اگر مردی از زیبایی‌های ختن بگریزد، در این صورت دیگران نیز از او بی‌زار خواهند شد.

هوش مصنوعی: از آنجا که تو همچون یک نقش زیر دستان هنرمند هستی، از او نگریز. اگر از قلم و جادو این هنرمند دور شوی، خود را در خطر می‌اندازی.

هوش مصنوعی: من تو را به مانند ماه در دست گرفته‌ام، خوشا به حال تو که در این زمان تاریکی و کسوف قرار داری. اگر از این برج و وضعیت رهایی یابی، چه خوب خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر تو از یک دیو وحشتناک دوری کنید و به قدرت سلیمان نزدیک شوید، اما اگر از وطن فرار کنید، همانند غریبی خواهید بود که در بیگانگی زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: به آرامی با من رفتار کن، چرا که کارهای زیادی با تو دارم. خودت را به راحتی برسان تا از این همه بدبیاری بگریزی.