هوش مصنوعی: دل یارم به کسی که فریبکار است دلبستگی ندارد، چرا که معشوق من به راحتی نمی‌تواند فریبی به من بدهد.

هوش مصنوعی: هیچ چیز نمی‌تواند میان من و آن معشوق قرار بگیرد، حتی یک تار موی او. چون در آن باغ پر از گل، حتی یک مار هم نمی‌تواند پنهان شود.

هوش مصنوعی: عنکبوتی که پرده ای از مردان بی‌خبر می‌تند، مانند صدیق و محمد، من و او در غاری هستیم.

هوش مصنوعی: گل صدبرگ به خاطر زیبایی چهره او آن‌قدر غبطه خورد که لباس خود را پاره کرد. حالا که گل این‌گونه است، درد و غم خاری چه اهمیتی دارد؟

هوش مصنوعی: می‌خواهم چند بیت بگویم که تو مفهومشان را نمی‌دانی، اما برای دل من همین که تو سر و صورتت را تکان بدهی کافی است.

هوش مصنوعی: بسیاری از پزشکان وجود دارند که می‌توانند مجنون را به آرامش برسانند، اما من آن طبیبی هستم که در این دو جهان، هشیاری را در وجود خودم بیدار می‌کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و درخشش چهره‌اش، می‌خواهیم با شجاعت به مقابله با مشکلات برویم و جز دیدن او تمایلی به چیز دیگری نداریم.

هوش مصنوعی: ما مانند کسانی که به پرستش خورشید می‌پردازند، بر این بام می‌رویم تا هیچ دیواری نتواند چهره خورشید را از ما بپوشاند.

هوش مصنوعی: کیست این خورشید که نامش شمس تبریزی است، که هیچ وصف و توصیفی نمی‌تواند جایگاه او را در کلمات بگنجاند؟