هوش مصنوعی: وقتی که تو مرا به یاد عشق قدیمی‌ام انداختی، دلم مانند آتش شده و تو آن را به هزاران وزش باد سپردی.

هوش مصنوعی: وقتی از دوری تو فریاد می‌زنم، خدا به من پاسخی می‌دهد. مانند داستان یوسف که او را خریدند، می‌پرسم که به چه بهایی چنین حقیقتی را به دست آورده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر دو جهان هم به دل من بیاید، برایم ناچیز است. دل شکسته‌ای را به خاطر عشق تو چه عجب که باز کردی.

هوش مصنوعی: اگر از خارها صحبت کردی، هزاران گل را شکوفا کردی. حتی اگر سخنانت تلخ باشد، در نهایت همه را به هدف و مقصود رساندی.

هوش مصنوعی: ای شمس دین تبریز، چه چیز از جان و دنیا داری که باعث شده‌ای این بازار دنیا این‌چنین به رکود بیفتد؟