هوش مصنوعی: از کجا آمده‌ای، از کجا آمده‌ای؟ هله! ای مجالس پرشور، نفسی در دل تنگ دارم و نفسی بر سر بام.

هوش مصنوعی: بیا ای روح و جانم، یاری کن که نور پنهانم را درک کنم. ستاره‌ها و زمین هر کدام برای خود آرزوها و تمایلاتی دارند.

هوش مصنوعی: تعجب می‌کنم از افرادی که در تنهایی خود به تامل نشسته‌اند، همچنین از جمع‌هایی که روح و جان دارند. شگفت‌زده‌ام از ارمنی‌ها و رومی‌ها و همچنین از مردمان شهر شام.

هوش مصنوعی: عجب این است که چه چیزی در چهره‌ات نهفته که نورش آن‌چنان درخشان است که حتی ماه و خورشید هم در برابرش به عنوان عاشق خدمت می‌کنند.

هوش مصنوعی: وقتی چشمان عاشق به زیبایی تو نگاه کند، از بی‌توجهی و ناآگاهی چه چیزی را می‌تواند ببیند جز باغی پر از زیبایی‌ها؟

هوش مصنوعی: این بیت به ستایش و تحسین یک شخصیت بزرگ اشاره دارد و از نگاه او به زیبایی و فضل خداوند صحبت می‌کند. شاعر از مقام والای این شخص و سرشتی که او دارد، تمجید می‌کند و به درخشش و روشنی شخصیت او می‌پردازد. در واقع، او را به عنوان یک حامی و نگهبان زیبایی‌ها و صفات نیک الهی معرفی می‌کند.

هوش مصنوعی: ماه زیبا به سوی ما آمده است و عشق در دل ما روشن شده است. حالا عشق را از خواب‌هایمان دور کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: درختی که میوه‌اش خوب و دلپذیر است، درختی است که جاودانگی دارد. دل عاشق از آن می‌خواهد و همه از آن می‌خورند، زیرا بخشنده و صالح است.

درب ظرف شرابی که بستی، به لطف یا خواسته باز کنی. عقل و هوش دو جهان را می بری به کل. اینجا شاعر خنب (ظرف شراب) را به چهره پوشید یا پشت نقاب معشوق اش که بسیار زیباست تشبیه کرده که مثل شراب می تواند عقل و هوش از سر آدم ببرد

هوش مصنوعی: شنیدیم که دیک یک چیزی برای مردم درست کرده که همه از آن خیلی لذت می‌برند و طعمش را دوست دارند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از عدم به وجود می‌آید، وقتی به‌خوبی دیده شود، به دلایلی متعدد فریبنده به نظر می‌رسد؛ مانند دانه‌ای که با تله‌ای در دام می‌افتد.

هوش مصنوعی: چهره‌ی یوسف چنان زیباست که تمام زندان را به گلستان تبدیل کرده است. حال اگر زندان تو نیز به این زیبایی باشد، پس چرا در غم به سر می‌بری؟

هوش مصنوعی: بهتر است خاموش باشی و نپرسی از کسی درباره قرص قمر، زیرا هیچ‌کس درباره‌اش نمی‌پرسد که نامش چیست، یا چه زمانی و از چه مقامی آمده است.