هوش مصنوعی: اگرچه در حال شادی و نشئگی، به اطراف خود توجه می‌کنی و حتی ممکن است کسانی را که کمتر ارزش دارند در نظر بگیری، اما در نهایت، همه اینها بی‌معنا و بدون تأثیر واقعی است.

هوش مصنوعی: اگر شخصی دلی آلوده به بدی‌ها و نفاق داشته باشد، به وضوح می‌توان نشانه‌های آن را در او مشاهده کرد. هرگونه فریب یا نیرنگی که پیش او به کار ببری، به زودی نمایان خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر خودت را از بدی‌های او نابینا و ناشنوا کنی، هرگز مدح او را نکن و از زشتی‌های او چشم‌پوشی کن.

هوش مصنوعی: چقدر می‌توانی به تظاهر و ظاهر سازی ادامه دهی؟ در نهایت، زشتی واقعی تو برملا خواهد شد و دیگر نمی‌توانی از آن فرار کنی یا به خودت دلداری بدهی.

هوش مصنوعی: او به گفتگوها نمی‌پردازد، ای حکیم، جز اینکه در سختی‌ها و مشکلاتش به رفع نیازهایش بپردازی.

هوش مصنوعی: اگر تو با او مناجاتی داری، تنها برای خواسته‌های خود با حق صحبت کن و دیگر کسی را در این مناجات دخیل نکن.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که وقتی کسی به اشتباهات دیگران توجه کند و آن‌ها را فراموش کند، ممکن است درگیر غم و اندوه شود. در واقع، توجه به دیگران و مشکلاتشان و نادیده گرفتن خود می‌تواند باعث پیوستن به درد و رنج آن‌ها شود.

هوش مصنوعی: آن لذت و شادابی گذشت و او در جلو مانند کسی که گرفتار درد باشد مانده است، تا اینکه راهی برای رهایی از بند و یا چاره‌ای اندیشیده شود.

هوش مصنوعی: کسی را که در زمان سختی و خوشی کنارت باشد، مانند بهشت و حور است.

هوش مصنوعی: او از دوستداران آن بزرگوار شمس الدین بود، شاید او را پرستش کند یا مانند یک شخص بی‌ادب رفتار کند.

هوش مصنوعی: اگر نه، باید از دیگران دور شوی و به تبریز بروی تا از زیبایی و حال و هوای آن سرمست شوی و تجربه‌های شیرینی داشته باشی.