هوش مصنوعی: آه، سایه‌ای که نمایانگر حضور خداست، دارای قلبی ارزشمند و گوهری باارزش است. نور و درخشندگی او در دو جهان پنهان است و سایه‌اش وجود دارد.

هوش مصنوعی: خورشید و زمین را مانند ذرات ریز بر هم می‌زند و از زیبایی خود به آن‌ها سرمایه‌ای تازه می‌بخشد.

هوش مصنوعی: عشق و عاشق را با خنده و شادی، به رقص و حرکتی زیبا درمی‌آوری. عشق به قدری جذاب و وسوسه‌انگیز است که عقل را به چالش می‌کشد و به حقیقتی شگفت‌انگیز تبدیل می‌شود. تو خودت مثل یک ساز خاص و بی‌نظیر هستی.

هوش مصنوعی: چشمم به خاطر عشق او زندگی‌ام را فدای او کرده است، زیرا از آنجا که جانم در چشمانم جا دارد، این عشق برای من دارای اهمیت زیادی است.

هوش مصنوعی: عشق و محبت او آن‌قدر قوی است که حتی عقل و اندیشه را تحت تأثیر قرار داده و به حالت‌های غیرمعمولی می‌کشاند. در واقع، جذابیت و تاثیر او به قدری است که فردی که خودش هم دندان ندارد (و به نوعی ناتوان شده) همچنان از عشق او لذت می‌برد و درکی متفاوت از واقعیت پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: این بیت به مفهوم طولانی بودن عمر وجود و عدم اشاره دارد و بیانگر آن است که وجود در کنار عدم، با تواضع و همسایگی خاصی همراه است. این همسایگی می‌تواند نشان‌دهنده‌ی ارتباط نزدیک و پیوستگی این دو مفهوم باشد، حالتی که عدم، به رغم کمبود و نقص، همچنان می‌تواند جایی در کنار وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: شمس تبریزی همچون کوهی از صبر و بردباری است و در هر دو دنیا، یعنی در دنیای ظاهر و باطن، مقامش را همچون تختی پنهان و نمایان می‌بینی.