هوش مصنوعی: وقتی که تو آن پوشش را از چهره‌ات کنار بزنی و زیبایی‌ات را به نمایش بگذاری، مانند تغییرات سرنوشت، همه توبه‌ها و عذرها را نادیده می‌گیری.

هوش مصنوعی: به خودت ننگر و به حال آشفته و سرمست من توجه نکن، ای دوست خوب، بلکه به این نکته توجه کن که تو همواره در دل من تأثیر می‌گذاری و من را به سوی خود می‌کشی.

هوش مصنوعی: ابتدا دل عاشقان را با جدایی خود می‌آزاری، و سپس آنها را آن‌قدر در عشق خود غرق می‌کنی که تمام وجودشان را به طلا تبدیل می‌کنی.

هوش مصنوعی: ای ماه روی زیبا، سیمرغ جان من! کوه قاف، جایی است که تو سکونت داری. آنها از تو پرسیده‌اند چه نیازی داری و از کدام منزل آمده‌ای؟

هوش مصنوعی: وقتی کلام تو را شنید، بخت فرصت داد تا به خودم اعتراف کنم و به خاطر نادانی‌ام فریاد بزنم.

هوش مصنوعی: زمانی که از غیر شمس تبریزی جدا شدی، ای تن، در پارچه‌های نرم و گرانبها و در لباس‌های فاخر و زیبا.