بی‌گاه و دیر شد چرا برای رفتن به پنجره و دریچه (روشن از صبح‌) نمی‌نگری‌؟ و آتشی از عشق و از سوی ماه در مشتری نمی‌زنی؟

به روزن و پنجره منگر به روی من نگر‌، تا دریچه‌های از غیب بر رویت بگشایم.

روی زرد و عاشق من‌، هر شش جهت فلک را  همچون لعل‌، باارزش و سرخ‌روی و آبرومند کرد چون که لعل (‌و لب‌) تو مرا زرگری آموخت.

در هر سوی و در شش جهت وجود گوساله‌ای طلایی هست و صدای زر و پول از او به‌گوش می‌رسد و گاوها (و نادان‌ها‌) بر این بانگ‌ از خود بی‌خود شده و مست به دنبال سامری راه می‌افتند.

ای شیرگیر و دلاور! گاو و گوساله (افراد و چیزهای بی‌خود) را رها کن و آنها در کنار زر و پول بگذار بمانند چون‌که تو دلیر و شیرگیر (و همچنین نوشنده از جام شیر) می خالص و سرخ هستی.

زلف بی‌دین تو می‌گوید: اگر مؤمنی، دور شو؛ اما اگر کافری، نزد من بیا.

به او گفتم‌: این لاف‌ها و گزاف‌ها را شمس تبریزی به تو آموخته است. گفت‌: «آری‌» و سپس از در مهر و دوستی درآمد.