هوش مصنوعی: ای ماه زیبای من، تو با ویژگی‌های نیکوی خود به شکلی باشکوه، دروازه‌های زیادی از سعادت و خوشبختی را بر آسمان گشوده‌ای.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به این موضوع اشاره دارد که ممکن است چیزهایی که به آن‌ها توجه می‌کنیم بزرگ و مهم به نظر برسند، اما در حقیقت، ممکن است از آن‌ها دور شده و واقعیات متفاوتی را در نظر بگیریم. در واقع، این صحبت از اشتباهاتی است که ممکن است در ارزیابی ارزش‌ها و خصوصیات داشته باشیم.

هوش مصنوعی: افراد مانند زنبورها از عشق تو به پرواز درآمده‌اند و به خاطر عسل شیرینی که از آن عشق به دست آمده، دهان خاکی‌ها را پر کرده‌اند.

هوش مصنوعی: ای عقل سبک‌سر، تو که از خودت سنگینی و سستی به بار آورده‌ای، تو هم که جان سنگینی داری، خودت را از خویش دور کرده‌ای.

هوش مصنوعی: خوشحال و آرام با گوش خود به سخنان جاودانی دل و جان گوش فرا داده‌ای، چونکه از بینایان هیچ‌کس سخنان خطا را نشنیده است.

هوش مصنوعی: در چهره افرادی که از ارزش کمتری برخوردارند، کمتر لبخند زدی و هر شخص بی‌ارزشی را به خاطر ضرورت‌های زندگی در این جهان ستایش کرده‌ای.

هوش مصنوعی: از لذت‌های مادی بی‌نیاز باش و در شیرینی‌های درون خود شیرین و خوشایند باش، زیرا تو به‌گونه‌ای هستی که از خوبی‌ها و خوشی‌ها بهره‌مند شده‌ای.

هوش مصنوعی: ای کسی که تمام معناها را در خود تو دیده‌ام، تو خود به راستی بیشتر از تمام معانی هستی، زیرا که دو صد برابر از آنچه ادعا کرده‌ای، نشان داده‌ای.

هوش مصنوعی: ای کسی که در پی پیدا کردن کسی چون شمس تبریزی هستی، تو نیز روزگاری را سپری می‌کنی و در حال غم و اندوهی بی‌فایده به سر می‌بری.