هوش مصنوعی: ای تو که در دل من همیشه هستی و هیچگاه نرفته‌ای، خوش آمدی! ای شمعی که در شب تار من روشنی می‌بخشی، خوش آمدی!

هوش مصنوعی: در مکان‌های مقدس و ویژه‌ای که وجود دارد، تو باعث خوشحالی و نشاط روحانیون و عارفان شده‌ای.

هوش مصنوعی: در شب، آسمان همچون چتری بزرگ است و ماه همانند یک پادشاه در زیر این چتر حرکت می‌کند. تو با حضور خود، خوشحالی و شادی را به تخت و تاج ما آورده‌ای.

هوش مصنوعی: ای دوست، تو با وجود خود، روح‌های پاک را شاد کردی و همانند پیامبر، به عشق را به ما هدیه دادی.

هوش مصنوعی: ای کسی که به خاطر سال‌ها جدایی، رحمت و لطف خود را نثار کردی، نمی‌توانم در هیچ‌کجا از این شادی و خوشحالی که به من هدیه کرده‌ای، جا بگیرم.

هوش مصنوعی: من تصوراتی در مورد وفای محبت تو داشتم، اما هرگز فکر نمی‌کردم که این وفا به این اندازه خوشایند و دل‌انگیز باشد.

هوش مصنوعی: ای شب، تو پرده‌دار هستی و در خلوت، نیمه شب روشن است. ای مطرب، تو باید پرده‌ها را به هم پیوند بزنی و شاد باشی که به اینجا آمده‌ای.

هوش مصنوعی: زمانی که به نزد نگهبان پرده شمس تبریزی می‌رسی، از همه جا می‌شنوی که چقدر خوشحال و خوش‌رو آمده‌ای.