از غزلهای زیبای مولاناست که به یک مناجات صمیمانه میماند.موضوع محوری آن عفو وبخشایش الهیست که شاعر آن را از پروردگارش میطلبد و گوئیا گام در راه توبه نهاده.
از ویژگیهای جالب توجه آن استفاه از واژه احسان در بیت17 است که در دو معنی به کار رفته است. احسان در مصرع اول این بیت همان عفو وکرم الهیست اما در مصرع دوم احسان به معنای عبادت پروردگار است چنانکه گویی اورا میبینیم که شاعر نیز به این نکته اشاره کرده است.
والله عالم

این غزل به هیچ وجه مناجات نیست دوست عزیز

4- دردهایی کآدمی را بر در خلقان برد - آن حجاب از اول است و آخر و پایان تویی

***

[رالف اوستین Ralph Austin 1]

تحمل درد، آزمایش و انگیزه‌ای است از سوی حق برای بیداری و آشنایی

 عبدش با حقیقت ارتباط دو طرفة بین فرد و خدایی که در اوست.

[یزدانپناه عسکری *  Yazdanpanah Askari]

عدم درک ارتباط با حق، انسان را در مقابلِ شرایط سخت‌تری قرار می‌دهد.

(وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادی عَنِّی فَإِنِّی قَریبٌ أُجیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ - البقرة : 186)

  صبر و شکیبایی عبد و زمان‌بندی در اجابت از ناحیه حق است.

_______

1- چکیده فصوص الحکم ، تفکرات زمینه‌های تاریخی و زندگی‌نامه ابن عربی  نوشته رالف اوستین ، ترجمه و تحقیق حسین مریدی – کتاب طه 1384 –  فص نوزدهم حکمت غیبیه در کلمه ایوبیه