هوش مصنوعی: بلند شو و نغمه‌ای تازه سر بده تا یاد آن عشق جذاب در دلت زنده شود.

هوش مصنوعی: بیدار باش، صبح فرا رسیده و زمان پیروزی است، اکنون وقت دعا و نیایش فرا رسیده است.

هوش مصنوعی: بیرون بیاورید و خود را نشان دهید تا مردم هم در حضور شما احساس خوبی داشته باشند و شادی کنند.

هوش مصنوعی: دل انسان پر از مشکلات و پیچیدگی‌هاست و تنها چیزی که می‌تواند این گره‌ها را باز کند، نوشیدن باده‌ای است که جان را می‌گشاید و آرامش می‌آورد.

هوش مصنوعی: هر چیزی را که به آن وابسته نیستی، از خود دور کن و آن را به جایی ببر که برایش مناسب‌تر باشد.

هوش مصنوعی: در این دنیا، جز میدان عدم جایی برای آرامش وجود ندارد، زیرا وجود هیچ ثبات و پایداری ندارد.

هوش مصنوعی: در دنیای مادی، هیچ چیز ارزشمندی رایگان و بدون زحمت به دست نمی‌آید. آنچه که به نظر می‌رسد می‌تواند بی‌ارزش باشد، در حقیقت ممکن است خالی از محتوا و بلااستفاده باشد.

هوش مصنوعی: جهان بی‌ارزش و عده‌ای از مردم مثل سگ هستند، آیا کسی تا به حال generosity یا بخشش را از دست سگ دیده است؟

هوش مصنوعی: ای ساقی، بگو که وقتی تو شراب می‌ریزی و جان‌ها به تو وابسته می‌شوند، زندگی و جان آدمیان تازه و پرنشاط می‌شود.

هوش مصنوعی: ما مثل مس و آهن هستیم، ثابت و محکم، در حالی که تو مانند کیمیاگری هستی که ما را به حیرت و شگفتی می‌اندازی.

هوش مصنوعی: به خودت فکر کن و با این فکرهایی که در ذهنت داری، از درون خودت صدای خنده و شادی را بیرون بیاور.

هوش مصنوعی: تا زمانی که روح انسان در حال شادی و سرخوشی باشد، نمی‌تواند فرق بین دشنام و ستایش را تشخیص دهد.

هوش مصنوعی: هرگاه کسی تحت تأثیر تجربه‌ای شگفت‌انگیز قرار بگیرد، مانند مستی از نوشیدنی، ممکن است فراموش کند که دردها و مشکلات را با راه‌حل‌ها و درمان‌ها نشناسد.

هوش مصنوعی: به من دردی بده که عقل را طوری تحت تأثیر قرار دهد که حتی متوجه درد نشود و فقط لذت و آرامش را احساس کند.

هوش مصنوعی: به سخنگو و منطقی که می‌خواهد به حقیقت برسد، بگو که از دمنوشی که روح را زنده می‌کند، بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که کسی صحبت نکند، هیچ گدایی به دنبال نان و شکلات نخواهد رفت.

هوش مصنوعی: سکوت کن، زیرا که ثابت شده است نمی‌توان از هیچ، permanence یا جاودانگی ساخت.