هوش مصنوعی: وقتی ماه بر آسمان ظاهر می‌شود، مانند روحی در تن، زندگی و زیبایی را به جهان می‌آورد.

هوش مصنوعی: ای ماه، چه زیبا و دلنشینی! لطفاً بفرما که از کدام سرزمین آمده‌ای.

هوش مصنوعی: ما از عشق تو سند و مدرکی داریم و از شیرینی دل‌چسب تو همچون قند بهره‌مندیم.

هوش مصنوعی: ای ماه، از لعل لب‌های تو طلبی دارم، که بگو از کجا آمده‌ای؟

هوش مصنوعی: ای یوسف عزیز، تو که در زیبایی و جمال بی‌نظیری.

هوش مصنوعی: به من نگاه کن، ای ماه زیبا، و بگو که از کدام سرزمین آمدی، چون تو را می‌شناسم.

هوش مصنوعی: ما به خاطر شراب تو به حال خرابی افتاده‌ایم، به طوری که دیگر از خود هیچ نشانه‌ای نمی‌توانیم پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: اگرچه ما به تو نمی‌رسیم و نتوانیم تو را ببینیم، اما تو هر چه بیشتری نشان بده، بگو که تو از کجا آمده‌ای.

هوش مصنوعی: بیایید زیر سایه درختان بنشینیم و از میوه‌های زیبا و شیرین آن بهره‌مند شویم.

هوش مصنوعی: غیر از گلستان زیبای تو، روی دیگری را نمی‌بینیم، ای محبوب، بفرما از کجا آمده‌ای؟

هوش مصنوعی: هر بار که از شراب تو می‌نوشیم، جان‌مان روشن‌تر و حواس‌مان تیزتر می‌شود.

هوش مصنوعی: ما به طور کامل در عالم عشق غرق شده‌ایم و هوشیار نیستیم، ای ماه زیبا، بگو که تو از کدام سرزمین آمده‌ای؟

هوش مصنوعی: شعله‌های آتش تو در روشنایی هستند و از هرگونه صداقت و دروغ بی‌نیازند.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی از یک ارتباط خاص و عاشقانه اشاره دارد. تصویر "ماه" به عنوان یک موجود زیبا و دلربا است که در جایی خاص و داغ (شبیه به قبله آتشین) قرار دارد. در واقع، پرسش از اینکه "از کجا آمده‌ای" نشان‌دهنده‌ی کنجکاوی و جستجوی هویت و اصل و نسب آن موجود زیبا است. این سوال همزمان می‌تواند نشان‌دهنده‌ی شگفتی و علاقه عمیق به آن شخص باشد.

هوش مصنوعی: ای زرق و برق زیبارویان و پرستش‌کنندگانشان، تو باعث شادی و آرامش دل‌های خراب و پریشان عاشقان شده‌ای.

هوش مصنوعی: ای ماه، پا را از زیر دست‌هایت نکش، بگو از کجا آمده‌ای.

هوش مصنوعی: شمس تبریز، بزرگ و باعظمت، در سرزمین وسیع و بی‌نهایت الهی قرار دارد.

هوش مصنوعی: از زیبایی تو تا زیبایی دیگری، ای معشوق، بگو که از کجا آمده‌ای.