گنجور

غزل شمارهٔ ۲۷۵۳

ای آنک تو شاه مطربانی
زان دلبرکش بگو که دانی
خواهم که دو عشر ای خوش آواز
از مصحف حسن او بخوانی
در هر حرفیش مستمع را
بگشاید چشمه معانی
سینش گوید که فاستجیبوا
نونش گوید که لن ترانی
ای طره او چه پای بندی
وی غمزه او چه بی‌امانی
از نرگس او است ای گل سرخ
کان اطلس سرخ می‌درانی
ماندم ز تمام کردن این
باقیش تو بگو بر این نشانی

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

ای آنک تو شاه مطربانی
زان دلبرکش بگو که دانی
هوش مصنوعی: ای کسی که در هنر موسیقی سرآمد هستی، از دلبر زیبایت بگو که آیا او را می‌شناسی؟
خواهم که دو عشر ای خوش آواز
از مصحف حسن او بخوانی
هوش مصنوعی: می‌خواهم که تو با صدای دلنشین خود، دو عُشری از کتاب زیبایی او را بخوانی.
در هر حرفیش مستمع را
بگشاید چشمه معانی
هوش مصنوعی: در هر نوشته‌ و سخن‌گویی، این قابلیت وجود دارد که به شنونده یا خواننده، مفاهیم عمیق و معانی گسترده‌ای را منتقل کند.
سینش گوید که فاستجیبوا
نونش گوید که لن ترانی
هوش مصنوعی: در اینجا سخن از دو دیدگاه است. یکی می‌گوید که به دعوت و پاسخ‌دهی باید توجه کرد و دیگری به عدم امکان دیدار اشاره می‌کند. به این معناست که در برخی مواقع باید به درخواست‌ها و پاسخ‌ها توجه کنیم، اما در عین حال، زمانی هم وجود دارد که دسترسی به برخی چیزها ممکن نیست.
ای طره او چه پای بندی
وی غمزه او چه بی‌امانی
هوش مصنوعی: ای موهای او چه زیبایی، و آن ناز او چه دلربایی دارد.
از نرگس او است ای گل سرخ
کان اطلس سرخ می‌درانی
هوش مصنوعی: چشم‌های او باعث شده‌اند که زیبایی تو، ای گل سرخ، مانند پارچه‌ای با رنگ قرمز درخشان به نظر برسد.
ماندم ز تمام کردن این
باقیش تو بگو بر این نشانی
هوش مصنوعی: من از تمام شدن این وضعیت گیج و مبهوت مانده‌ام، تو بگو با این نشانه چه باید بکنم.

خوانش ها

غزل شمارهٔ ۲۷۵۳ به خوانش فاطمه زندی