هوش مصنوعی: در نهایت، تو هر دو زیبایی و زشتی را تجربه کرده‌ای؛ هم روزهای روشن را دیده‌ای و هم شب‌های تاریک را.

هوش مصنوعی: برای دیدن زیبایی‌ها و نقوش، باید از آنها عبور کنی و به عمق آن‌ها نگاهی بیندازی.

هوش مصنوعی: از دنیای مادی عبور کردی و غبار آن را مشاهده کردی.

هوش مصنوعی: در این گلستان، چون گل می‌خندد، زیرا تو جان بهار را دیده‌ای.

هوش مصنوعی: وقتی که از کار و تلاش خسته شدی، به این دلیل که نتیجه کارهایت را مشاهده کردی.

هوش مصنوعی: وقتی که باده را ساقی با هم بیامیزد، احساس خستگی و رنج ناشی از کمبود آن را درک می‌کنی.