مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۴۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آخر گل و خار را بدیدی</p></div>
<div class="m2"><p>روز و شب تار را بدیدی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بس نقش و نگار درشکستی</p></div>
<div class="m2"><p>تا نقش و نگار را بدیدی</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>از عالم خاک برگذشتی</p></div>
<div class="m2"><p>و آن گرد و غبار را بدیدی</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>می‌خند چو گل در این گلستان</p></div>
<div class="m2"><p>کان جان بهار را بدیدی</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>بی کار شدی ز کار عالم</p></div>
<div class="m2"><p>چون حاصل کار را بدیدی</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>چون باده ساقی اندرآمیز</p></div>
<div class="m2"><p>چون رنج خمار را بدیدی</p></div></div>

کلیات شمس یا دیوان کبیر با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر » تصویر 1587

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 1009

غزل شمارهٔ ۲۷۴۶

آخر گل و خار را بدیدی
روز و شب تار را بدیدی
بس نقش و نگار درشکستی
تا نقش و نگار را بدیدی
از عالم خاک برگذشتی
و آن گرد و غبار را بدیدی
می خند چو گل در این گلستان
کان جان بهار را بدیدی
بی کار شدی ز کار عالم
چون حاصل کار را بدیدی
چون باده ساقی اندرآمیز
چون رنج خمار را بدیدی

غزل شمارهٔ ۲۷۴۴

غزل شمارهٔ ۲۷۴۵

و آن گرد و غبار را بدیدی

می‌خند چو گل در این گلستان

چون باده ساقی اندرآمیز

غزل شمارهٔ ۲۷۴۵

اطلاعات