هوش مصنوعی: ای چشمانم، چرا از اشک زبانم نمودی؟ و ای دل، چرا از درد جدایی خون نمی‌گریی؟

هوش مصنوعی: ای عقل، آیا تو مانند سنگی بی‌روح هستی که به اندازه‌ی صد نوع جنون در وجودت وجود ندارد؟

هوش مصنوعی: این یک هنر باارزش است که به خاطر عشق، هیچ گاه به فریب و فریبی رو نیاوردی.

هوش مصنوعی: اما دل از تو گله‌مند است، چونکه از ناله‌ام مانند صدای عود نشدی.

هوش مصنوعی: از تفکر دربارهٔ دوست بهره‌ای نبردی و از تفکر دربارهٔ خود بیشتر نشدی.

هوش مصنوعی: از آنجا که تو از گرمای خورشید بهره‌مند نشده‌ای، هنوز هم از خانه‌ی تن خود بیرون نیامده‌ای.

هوش مصنوعی: وقتی که می‌بینی آفتاب در حال چرخش است، چرا مانند ذره‌ای کوچک در این گردش بزرگ نیستی؟

هوش مصنوعی: وقتی که آب حیات خضر را دیدی، چرا صاف و زلال نشدی؟

هوش مصنوعی: مرغ زیرک با استفاده از مهارت‌های خود، به طرز هوشمندانه‌ای از چالش‌ها عبور می‌کند و در واقع به این نتیجه رسیده است که نباید به دام‌های بیهوده بیفتد.

هوش مصنوعی: از سرما و سکوت زمین، درس‌های زیادی آموخته‌ای، اما تو هنوز به جای اینکه از علم و دانش بهره‌مند شوی، در حال نابودی هستی.

هوش مصنوعی: ای شمس تبریز، ای جان جان‌ها! از همان ابتدا به من جان بده که هنوز به حقیقت نرسیده‌ام.