هوش مصنوعی: نه کسی می‌تواند به درستی احساسات درونی ما را بازگو کند و نه رازهای دل ما قابل توضیح و بیان است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در درد و رنج ما شریک نیست، نه کسی هست که به آه و ناله‌ ما گوش دهد و نه کسی که در این احساسات ما را هم‌درد بداند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که نه تنها جواهراتی که از دریا به دست می‌آیند ارزشمند هستند، بلکه خود دریا نیز که موقتی آرام است، ارزش خاصی دارد. به عبارت دیگر، هم خود گوهر و هم دریا هر کدام در جای خود اهمیت دارند و نمی‌توان یکی را بر دیگری ترجیح داد.

هوش مصنوعی: نه چیزی است که بخواهد حرفی اضافی داشته باشد، نه آن چیزی که فقط در یک بیان بیاید و خلاصه شود.

هوش مصنوعی: معانی مانند آب در دریا هستند و زبان همچون ناودانی است که این معانی را به مخزن می‌برد. در واقع، زبان اجازه می‌دهد تا این معانی به ما انتقال یابند، اما خود زبان نمی‌تواند به تنهایی به عمق آن مفاهیم دست یابد.

هوش مصنوعی: جهان، وجودی است که هر بخش آن خود دنیایی مستقل است و هیچ‌گاه نمی‌توان تمامی آن را در یک دهان گنجاند.