هوش مصنوعی: هر لحظه من در آرزوی رسیدن به تو هستم، و همیشه تصورات و خیالاتی درباره تو در ذهنم وجود دارد.

هوش مصنوعی: انگار که جهانی از خواسته و آرزو در من به وجود آمده و این فکر، باعث آسیب و زیانی برای من شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر چشمان فریبنده‌ات به تو امید داشتم، اما متوجه شدم که زیبایی‌ات مثل آتش جهنم است.

هوش مصنوعی: من به عقل حقیر و کم‌ارزشی امید بستم که جان خود را برای چیز ناچیزی فدای خاک و دنیای مادی کند.

هوش مصنوعی: این بیت به ما می‌گوید که آیا نور و روشنی که از تابش آفتاب می‌آید می‌تواند به دنیا افزوده شود یا اینکه این تابش می‌تواند موجب ویرانی و نابودی جهانی شود. در واقع، به تضادی اشاره دارد که بین ساختن و ویران کردن وجود دارد و به تاثیرات مثبت و منفی می‌پردازد.

هوش مصنوعی: از یک قطره چقدر می‌تواند دریا بنوشد؟ و از یک حبه چه چیز گرانبهایی را می‌تواند بدزدد؟

هوش مصنوعی: هر گونه زیبایی یا رونقی که از پژمرده شدن گیاهی در باغ به وجود آید، چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: به خدای محبوب و نور چشم معشوقم قسم که هیچ نشانه‌ای از او روشن‌تر از این نیست.

هوش مصنوعی: به خاطر آن دو لب شیرین و جذابش که وصف و توصیف زیبایی‌های آن در هیچ زبانی گنجایش ندارد.

هوش مصنوعی: من هدفم این بود که دلی بزرگ و گشاده داشته باشم، نه اینکه امیدوار باشم که بتوانم کسب و کاری راه بیندازم.

هوش مصنوعی: من تنها به خاطر این در اینجا هستم که مقداری نان برای خودم بپزم و نه اینکه از تو نانی بربایم.

هوش مصنوعی: از چیزهای بی‌اهمیت و نظرات دیگران بی‌خیال باش و به آنچه که واقعاً ارزش دارد توجه کن.